غالیان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''غالیان''' یا '''غُلات''' افرادی که به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] و فرزندانش، نسبت خدایی یا [[نبوت]] می‌دهند و در توصیف آنان افراط می‌کنند. کتاب‌های فرقه‌شناسی در ذکر تعداد فرقه‌های غالی اختلاف‌نظر دارند، به‌طوری که کمترین تعداد فرقه‌های غالی را نُه مورد و بیشترین تعداد آن‌ها را صد مورد گزارش کرده‌اند. برخی از معروف‌ترین فرقه‌های غالی که در کتاب‌های فرقه‌شناسی، به [[شیعه]] نسبت داده‌اند عبارت‌اند از: سبائیه (پیروان [[عبدالله بن سبأ]])، [[کیسانیه]]، [[بیانیه]]، [[خطابیه]]، [[بشیریه]] و [[تفویض|مُفَوِّضه]]. باور به الوهیت [[امامان شیعه|امامان شیعه(ع)]] و [[نبوت]] آنان و همچنین ادعای [[امامت]] یا نبوت برای مؤسسان این فرقه‌ها، از باورهای مشترک این فرقه‌ها به شمار می‌روند.   

*'''بلالیه:''' گروهی منتسب به [[ابوطاهر محمد بن علی بن بلال]].<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۸.</ref> گفته‌اند او در ابتدا از اصحاب امام حسن عسکری(ع)<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۰۹ق، ج۱۷، ص۳۳۵.</ref> و وکیل امام عصر(ع) در گرفتن وجوهات بود؛<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۱۳۸.</ref> اما پس از آنکه [[محمد بن عثمان عمری|محمد بن عثمان]] به نیابت از ناحیه امام عصر انتخاب شد، اموالی که نزدش بود را از وی مطالبه کرد و او با انکار نیابت محمد بن عثمان، از پس دادن اموال امتناع کرد و خودش را نائب دانست.<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۴۰۰.</ref>

به گفته پژوهشگران، [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] و عالمان شیعه، در راه مبارزه با غالیان، همه تلاش خود را برای نابودی اندیشه غلو و جلوگیری از اختلاط شیعیان با غالیان و همچنین جلوگیری از سرایت اندیشه آنان به‌کار گرفته‌اند؛ با این حال، غالیان تأثیرات مخربی بر شیعه داشته‌اند.<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۳۰۹.</ref> آنان با دروغ بستن به امامان شیعه و منتسب کردن خود و عقاید انحرافی‌شان به امامان، علاوه بر تخریب وجهه آنان، موجب ایجاد دشمنی و کینه مردم نسبت به امامان شیعه و انزوای شیعه در جامعه اسلامی می‌شدند.<ref>رضازاده عسگری، «نقش غلات در تخریب چهره شیعه»، ص۱۶۹.</ref> غالیان همچنین با ساختن و جعل برخی عقاید خرافی و انحرافی و نسبت دادن این عقاید به اصحاب نزدیک امامان شیعه، موجب تخریب اصحاب و  در نتیجه، تخریب وجهه امامان شیعه می‌شدند.<ref>صفری فروشانی، غالیان (جریان‌ها و برآیندها)، ۱۳۷۸ش، ص۳۱۳-۳۱۵.</ref>