توهین به مقدسات: تفاوت میان نسخه‌ها

به عقیده فقها توهین و لعن به مقدسات [[مذاهب چهارگانه اهل سنت]] حرام است. همچنین با استناد به[[آیه ۱۰۸ سوره انعام]]، توهین به اموری که برای دیگر ادیان و مذاهب الهی و غیرالهی مقدس است را جایز نمی‌دانند.

در کتاب‌های فقهی، جرمی تحت عنوان توهین یا اهانت به مقدسات بررسی نشده است؛ اما فقها ضمن بیان مصادیق آن نظیر [[ساب النبی|سابُّ النبی]]، <ref>خویی، منهاج الصالحین، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۲.</ref> سَبِّ المؤمنین، <ref>شیخ انصاری، کتب المکاسب، تراث الشیخ الأعظم، ج۳، ص۷؛ طباطبایی، منهاج الصالحین، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۰.</ref> [[ایذاء]]، <ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۴۹؛ محسنی، حدود الشرعیة، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۳۲۵.</ref> [[قذف]]، <ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۴۰۲.</ref> در بخش‌های [[طهارت]]، <ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۱.</ref> [[حج]]، <ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴، ص۱۵۱.</ref> [[مکاسب محرمه]]<ref>شیخ انصاری، کتاب المکاسب، تراث الشیخ الأعظم، ج۳، ص۷.</ref> و [[حد شرعی|حدود]]، <ref>شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۹، ص۱۹۴.</ref> حکم به [[حرام]] بودن اهانت کرده‌اند.<ref>شیخ انصاری، کتاب المکاسب، تراث الشیخ الأعظم، ج۱، ص۲۵۳؛ امام خمینی، تحریر الوسیلة، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۴۵۰.</ref> در این ارتباط در کتاب‌های قواعد فقهی نیز عناوینی نظیر «حُرمَةُ اِهانةِ المُحَّرمات فی الدّین»<ref>بجنوردی، القواعد الفقهیه، ۱۴۱۰ق، ج۵، ص۲۰۹.</ref> و «حُرمةُ الاِهانةِ بالشَّعائر و رُجحانِ تعظیمِها»<ref>حسینی مراغی، العناوین الفقهیه، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۵۵۶، </ref> بیان شده است.