مسلم بن عقیل: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی ازراه های شناخت ویژگی های مسلم بازخوانی ویژگی های وی از زبان امام حسین(ع) است. امام در نامه ای که هنگام مأموریت مسلم به کوفه برای کوفیان نگاشته او را به عنوان برادر و پسر عمو و فرد مورد وثوق و اعتماد در خاندانش معرفی کرده است{{یادداشت| وقد بعثت الیکم اخی وابن عمی وثقتی من اهل بیتی مسلم بن عقیل}} <ref>الشيخ المفيد، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۹.</ref>امام هم چنان هنگام حرکت مسلم بن عقیل، از خدواند خواسته که آن چه را دوست دارد وبدان راضی است برای مسلم مقدر فرماید و آرزو کرده که خودش و مسلم در درجه [[شهیدان]] قرار بگیرند و مسلم در سایه و پرتو برکت الهی به راهش ادامه بدهد.  <ref>خوارزمی،  مقتل الحسین علیه السلام، ج۱، ص۲۸۴.</ref>گریه کردن هنگام وداع با مسلم و  گریستن  و تکرار [[آیه استرجاع]](انا لله وانا الیه راجعون)هنگام دریافت خبر شهادت وی، نشانگر جایگاه ویژه مسلم نزد امام (ع) است. <ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۳۷۴. شعرانی، دمع السجوم، ترجمه نفس المهموم، ۱۳۷۴ق، ص۹۱.

مقابله [[شجاعت|شجاعانه]] مسلم بن عقیل به تنهایی با انبوه دشمنان وتلفات  آنان در کوفه آن چنان بود که اعتراض ابن زیاد را  در پی داشت و به محمّد اشعث پیغام داد که: سبحان الله! تو را برای آوردن یک نفر فرستادم، آن‌گاه این همه تلفات بر یارانم وارد آمد؟  محمدبن اشعث هم در پاسخ ابن زیاد اعتراف کرد و گفت: گمان می کنی مرا به جنگ با یکی از بقالان کوفه فرستادی؛ تو مرا در پی شیر بیشه و شمشیر برّان در کف یک قهرمان از دودمان رسول خدا (ص) فرستاده‌ای! <ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۵۴.

</ref>برخورد شجاعانه در قصر دارالاماره کوفه در برابر ابن زیاد و سلام نکردن بر او به عنوان امیرالمؤمنین وپس از تهدید [[ابن زیاد]] به کشتن وی گفت: اگر مرا بكشى (عجيب نيست) چه بدتر از تو بوده كه بهتر از مرا كشته است، و اگر مرا به بدترين وضع و قبيح ترين نحوه مُثله كنى حكايت از خباثت درون و فرو مايگى تو دارد،و اين گونه جنايات در خور توست. <ref>السيد بن طاووس، اللهوف في قتلى الطفوف، ج۱، ص۳۵.</ref>

دقت در فرازهایی زیارت مسلم بن عقیل(ع) حاکی از مقامات و فضایل روحی اوست. ادامه دادن راه مجاهدان [[غزوه بدر|جنگ بدر]]، اقامه [[نماز]]، پرداخت زکات، [[امر به معروف]] و [[نهی از منکر]]جهاد در راه خدا، استقبال از شهادت در راه خدا، وفا به عهد و پیمان الهی و تقدیم جان در راه یاری حجت خداو... <ref>شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، زیارت جناب مسلم بن عقیل</ref>{{یادداشت|أَشْهَدُ أَنَّكَ مَضَيْتَ عَلَىٰ مَا مَضَىٰ عَلَيْهِ الْبَدْرِيُّونَ الْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّٰهِ، الْمُبالِغُونَ فِي جِهَادِ أَعْدَائِهِ وَنُصْرَةِ أَوْلِيائِهِ}} براساس گزراش ها هنگامی که مسلم را برای کشتن بالاى قصر می بردند پیوسته تا پیش از شهادت به تسبيح و تقديس و استغفار و صلوات بر پيامبر مشغول بود. <ref>السيد بن طاووس، اللهوف في قتلى الطفوف، ج۱، ص۳۶.

[[عبداللَّه بن سليمان]] و [[منذر بن مشمعل]]‏ در این منزل به کاروان امام رسیدند و تا ثعلبیه با او همراه شدند. بنا به آنچه که در [[الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد (کتاب)|ارشاد شیخ مفید]] آمده، این دو تن، خبر کشته شدن مسلم و هانی را در زرود شنیدند و در ثعلبیه به امام رساندند.<ref>شیخ مفید، ارشاد، ج۲، ص۷۳-۷۴</ref>بنابر  گزارش [[سید ابن طاووس|سید بن طاووس]] در [[اللهوف علی قتلی الطفوف (کتاب)|لهوف]] امام از خبر شهادت مسلم در منزل [[زباله| زُباله]] مطلع شد و اشک از دیدگانش جاری شد و برای او دعا کرد و فرمود او به آن چه بر عهده‌اش بود عمل کرد و بر ماست که به وظیفه خویش عمل کنیم. <ref>سید بن طاووس، اللهوف علی قتلی الطفوف، الناشر: أنوار الهدى، ص۴۵.</ref>  و کسانی که به طمع حکومت و قدرت و موقعیت با امام همراه شده بودند یا در همراهی با او شک داشتند پس از این خبر از امام جدا شدند. <ref>سید بن طاووس، اللهوف فی قتلی الطفوف، الناشر: أنوار الهدى، ص۴۵.</ref>{{یادداشت|ثم سار الحسين عليه السلام حتى بلغ زبالة فأتاه فيها خبر مسلم بن عقيل فعرف بذلك جماعة ممن تبعه فتفرق عنه أهل الأطماع والارتياب وبقى معه أهله وخيار الأصحاب.}}