۱۷٬۸۲۵
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
== نخستین سند امامت امام علی(ع) == | == نخستین سند امامت امام علی(ع) == | ||
آیه ۲۱۴ سوره شعراء به آیه اِنْذار مشهور است.{{مدرک}} خداوند در این آیه به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] فرمان مىدهد كه خويشان نزديكش را انذار دهد و چنانکه در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] آمده است از [[شرک]] و مخالفت با خدا بترساند.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۶۶.</ref> | آیه ۲۱۴ سوره شعراء به آیه اِنْذار مشهور است.{{مدرک}} خداوند در این آیه به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] فرمان مىدهد كه خويشان نزديكش را انذار دهد و چنانکه در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] آمده است از [[شرک]] و مخالفت با خدا بترساند.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۶۶.</ref> این آیه را نخستین آیهای میدانند که برای تبلیغ علنی دین اسلام بر پیامبر نازل شده است.<ref>مولائی نیا و مومنی، «تفسیر تطبیقی آیه انذار از دیدگاه فریقین»، ص۱۴۴.</ref> | ||
آیه اِنْذار با [[تفسیر روایی]] آن، اولین سند قوی و شاهد قطعی بر [[ولایت امام علی(ع)|امامت امام علی(ع)]] از سوی [[شیعه|شیعیان]] دانسته شده است.<ref>مولائی نیا و مومنی، «تفسیر تطبیقی آیه انذار از دیدگاه فریقین»، ص۱۶۴.</ref> در تفاسیر شیعه مانند [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]] و [[اطیب البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر اطیب البیان]] داستان تفسیری آیه انذار میان [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] مشهور دانسته شده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۳۲۲؛ طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱۰، ص۹۵.</ref> همچنین به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] تقریبا همه مورخان مسلمان آن را نوشتهاند.<ref>[http://www.makarem.ir/main.aspx?reader=1&pid=61835&lid=0&mid=13007&catid=6509 «آیه انذار»]، پایگاه اطلاعرسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی.</ref> سیرهنویسان و تاریخنگاران نزول آیه انذار را در [[سال سوم بعثت]] گزارش کردهاند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابناثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۶۰؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۱۶؛ وشنوی، حیاة النبی و سیرته، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۱۰۵.</ref> | آیه اِنْذار با [[تفسیر روایی]] آن، اولین سند قوی و شاهد قطعی بر [[ولایت امام علی(ع)|امامت امام علی(ع)]] از سوی [[شیعه|شیعیان]] دانسته شده است.<ref>مولائی نیا و مومنی، «تفسیر تطبیقی آیه انذار از دیدگاه فریقین»، ص۱۶۴.</ref> در تفاسیر شیعه مانند [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]] و [[اطیب البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر اطیب البیان]] داستان تفسیری آیه انذار میان [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] مشهور دانسته شده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۳۲۲؛ طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱۰، ص۹۵.</ref> همچنین به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] تقریبا همه مورخان مسلمان آن را نوشتهاند.<ref>[http://www.makarem.ir/main.aspx?reader=1&pid=61835&lid=0&mid=13007&catid=6509 «آیه انذار»]، پایگاه اطلاعرسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی.</ref> سیرهنویسان و تاریخنگاران نزول آیه انذار را در [[سال سوم بعثت]] گزارش کردهاند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابناثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۶۰؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۱۶؛ وشنوی، حیاة النبی و سیرته، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۱۰۵.</ref> |
ویرایش