آیه انذار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه اِنْذار''' ([[سوره شعراء|شعراء]]: ۲۱۴) به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] فرمان مى‌دهد كه خويشان نزديكش را انذار دهد و به صورت علنی به [[اسلام]] دعوت کند. به دنبال نزول آیه، بر‌اساس حدیث [[حدیث یوم الدار|یوم الدار]]، رسول خدا چهل نفر از خویشان خود را دعوت نمود و پس از فراخواندن علنی به [[اسلام]]، [[امام علی علیه‌السلام|علی بن ابی‌طالب(ع)]] را به عنوان جانشین و [[خلافت|خلیفه]] پس از خود معرفی کرد. متکلمان شیعه از این آیه برای اثبات [[ولایت امام علی(ع)|جانشینی امام علی(ع)]] استفاده می‌کنند. مفسران شیعه پرهیز از شائبه تبعیض با خویشاوندان در انذار و هشدار عدم سهل‌انگاری با دیگران در امر دین و همچنین آگاهی بستگان از سابقه پاکی پیامبر را از دلایل آغاز دعوت از آنان دانسته‌اند.

# نظر [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان]] پرهیز از شائبه تبعیض با خویشاوندان در انذار و هشدار عدم سهل‌انگاری با دیگران در امر دین است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۳۲۲.</ref>

# حسن ترتیب و تدبیر میان دعوت از خویشان سپس دیگران.

# برخورداری از حمایت و یاری آنان در صورت ایمان‌آوردن به رسول خدا.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، دار الانوار، ج۵، ص۵۲۱.</ref>

# انذار و دعوت به حق از نعمت‌های خدا بر بندگان است و سزاوارترین بندگان به نعمت خدا، نزدیک‌ترین افراد به خدا و رسولش دانسته شده است.<ref>مولائی نیا و مومنی، «تفسیر تطبیقی آیه انذار از دیدگاه فریقین»، ص۱۵۲.</ref>

# به عقیده [[ناصر مکارم شیرازی]] یک برنامه انقلابی گسترده باید از حلقه‌های کوچک‌تر آغاز شود و بستگان رسول خدا از سابقه پاکی وی آگاهی بهتری دارند.<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۳۶۶.</ref>