ازدواج موقت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ازدواج مُوَقّت''' یا '''مُتعَه''' عقد زناشویی برای مدت معین است. [[مسلمان|مسلمانان]] اتفاق نظر دارند که این نوع ازدواج در عصر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] مشروع بود. از نظر [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]]، [[زیدیه]]، [[اسماعیلیه]] و [[اباضیه]]، حکم [[حلال|حلیت]] ازدواج موقت سپس در همان عصر پیامبر [[ناسخ و منسوخ|نسخ]] شد و [[حرام]] گردید، ولی [[امامیه]] بر این باورند که این حکم هرگز از سوی پیامبر نسخ نگردید و در عصر پیامبر و در دوره خلافت [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] نیز عملی مشروع بود و برپایه برخی روایات که در خود منابع روایی اهل سنت نیز نقل شده است، نخستین‌بار از سوی [[عمر بن خطاب]] حرام اعلام شد.

فقیهان امامیه با استناد به [[آیه متعه]]، [[سنت|سنت پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] و دلیل [[اجماع]]، به اثبات مشروعیت ازدواج موقت و استمرار مشروعیت آن پرداخته و احکام مختلفش را بیان کرده‌اند.

بنا به اجماع فقهای شیعه در عقد موقت، باید مدت عقد و مقدار [[مهریه]] معلوم باشد، در غیر این صورت عقد باطل است. در ازدواج موقت، برخلاف [[ازدواج|ازدواج دائم]]، [[طلاق]] وجود ندارد، بلکه با پایان یافتن مدت عقد و همچنین بخشیدن مدت از سوی مرد، جدایی محقق می‌شود.

 

همچنین در ازدواج موقت، برخلاف ازدواج دائم، زن و شوهر از یکدیگر [[ارث]] نمی‌برند و [[نفقه]] زن بر عهده شوهر نیست؛ مگر این که طرفین عقد، این موارد را شرط کرده باشند.