Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۶۱۷
ویرایش
خط ۵: | خط ۵: | ||
قاعده الواحد، از مهمترین قواعد فلسفی شمرده شده است.<ref>پارسایی، «بررسی گستره براهین قاعده الواحد»، ص۴۷.</ref> [[میرداماد]]، آن را از فطریات عقل سلیم و اساسیترین اصول عقلی دانسته است.{{مدرک}}به گفته [[خواجه نصیرالدین طوسی]]، چندین مسأله از مهمترین مسائل فلسفی از جمله توضیح کثرت در عالم هستی بر قاعده الواحد مترتب است.<ref>طوسی، اجوبه المسائل النصیریه، ۱۳۸۳ش، ص۲۰۸.</ref> از این اصل فلسفی در دیگر دانشها از جمله عرفان و [[اصول فقه|علم اصول]] نیز استفاده شده است.<ref>پارسایی، «بررسی گستره براهین قاعده الواحد»، ص۴۷.</ref> | قاعده الواحد، از مهمترین قواعد فلسفی شمرده شده است.<ref>پارسایی، «بررسی گستره براهین قاعده الواحد»، ص۴۷.</ref> [[میرداماد]]، آن را از فطریات عقل سلیم و اساسیترین اصول عقلی دانسته است.{{مدرک}}به گفته [[خواجه نصیرالدین طوسی]]، چندین مسأله از مهمترین مسائل فلسفی از جمله توضیح کثرت در عالم هستی بر قاعده الواحد مترتب است.<ref>طوسی، اجوبه المسائل النصیریه، ۱۳۸۳ش، ص۲۰۸.</ref> از این اصل فلسفی در دیگر دانشها از جمله عرفان و [[اصول فقه|علم اصول]] نیز استفاده شده است.<ref>پارسایی، «بررسی گستره براهین قاعده الواحد»، ص۴۷.</ref> | ||
==مفاد قاعده الواحد== | ==مفاد قاعده الواحد== | ||
متن قاعده الواحد عبارت است از «الواحِدُ لایصدُرُ مِنهُ إلّا الواحِدُ: از واحد جز واحد صادر نمیشود».<ref>ملاصدرا، الحکمة المتعالیه، ۱۹۸۱م، ج۸، ص۶۴.</ref> براساس نگاه فلسفی مراد از صدور در این عبارت، همان [[اصل علیت|علیت]] فلسفی است<ref>حیدرپور، و فیاضی، «تحلیل و ارزیابی قاعده الواحد در حکمت متعالیه»، ص۸۳.</ref> و قاعده مذکور بر این معنا دلالت میکند که از علت واحد، فقط یک معلول صادر میشود.<ref>خالقیپور، علی، «قاعده الواحد از منظر فلسفه و عرفان اسلامی با تأکید بر آرای ابن عربی و مشائیان»، ص۴۷.</ref> براساس نگاه عرفانی که علیت در آن جایی ندارد و ظهور جای آن را | متن قاعده الواحد عبارت است از «الواحِدُ لایصدُرُ مِنهُ إلّا الواحِدُ: از واحد جز واحد صادر نمیشود».<ref>ملاصدرا، الحکمة المتعالیه، ۱۹۸۱م، ج۸، ص۶۴.</ref> براساس نگاه فلسفی مراد از صدور در این عبارت، همان [[اصل علیت|علیت]] فلسفی است<ref>حیدرپور، و فیاضی، «تحلیل و ارزیابی قاعده الواحد در حکمت متعالیه»، ص۸۳.</ref> و قاعده مذکور بر این معنا دلالت میکند که از علت واحد، فقط یک معلول صادر میشود.<ref>خالقیپور، علی، «قاعده الواحد از منظر فلسفه و عرفان اسلامی با تأکید بر آرای ابن عربی و مشائیان»، ص۴۷.</ref> براساس نگاه عرفانی که علیت در آن جایی ندارد و ظهور جای آن را میگیرد، مفاد قاعده الواحد وحدت در تجلی و ظهور است.<ref>خالقیپور، و سعیدی، «قاعده الواحد از منظر فلسفه و عرفان اسلامی با تأکید بر آرای ابن عربی و مشائیان»، ص۵۳-۵۴.</ref><br>منظور از «واحد» در این قاعده، موجودی است که فاقد هر نوع جزء و ترکیب درونی بوده و از جمیع جهات بسیط<ref>خالقیپور، و سعیدی، «قاعده الواحد از منظر فلسفه و عرفان اسلامی با تأکید بر آرای ابن عربی و مشائیان»، ص۴۷.</ref> باشد.<ref>سهروردی، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، ۱۳۷۵ش. ج۴، ص۶۴.</ref> [[ملاصدرا]] تصریح میکند که قاعده مورد نظر فقط در فاعل بسیطی که خالی از شروط و اضافات و آلات باشد، جاری میشود.<ref>ملاصدرا، الحکمة المتعالیه، ۱۹۸۱م، ج۸، ص۶۴.</ref><br>فیلسوفان همچنین در توضیح قاعده الواحد، وحدتِ جهتِ صدور را نیز میافزایند و میگویند از موجود واحد تا وقتی که جهت صدور واحد باشد بیش از یک موجود به وجود نمیآید<ref>طوسی، شرح الاشارات و التنبیهات، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۲۴۴.</ref> و در صورتی که جهات متعددی در نظر گرفته شود به وجود آمدن چند معلول، از علت واحد ممکن است.<ref>طوسی، اجوبه المسائل النصیریه، ۱۳۸۳ش، ص۲۳۰.</ref> | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقلقول = [[غلامحسین ابراهیمی دینانی]] محقق و پژوهشگر فلسفه: {{سخ}} | {{جعبه نقل قول| عنوان =| نقلقول = [[غلامحسین ابراهیمی دینانی]] محقق و پژوهشگر فلسفه: {{سخ}} |