confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۱۵
ویرایش
(ویکی سازی) |
|||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
از نظر عقلی، دروغگویی تنها در مقام ضرورت جایز است. ضرورت شامل سه مورد است: [[اکراه]]، اضطرار، دوران امر بین دو محذور. | از نظر عقلی، دروغگویی تنها در مقام ضرورت جایز است. ضرورت شامل سه مورد است: [[اکراه]]، اضطرار، دوران امر بین دو محذور. | ||
'''اکراه''' آن است که کسی انسان را مجبور به دروغ گفتن بکند به گونهای که اختیار از او سلب بشود. مانند داستان [[عمار یاسر|عمّار یاسر]] که زیر شکنجۀ مشرکان، [[ایمان]] خود را انکار و اقرار به کفر کرد. <ref>طوسی، تفسیر تبیان، ج۶، ص۴۲۸. | '''اکراه''' آن است که کسی انسان را مجبور به دروغ گفتن بکند به گونهای که اختیار از او سلب بشود. مانند داستان [[عمار یاسر|عمّار یاسر]] که زیر [[شکنجه|شکنجۀ]] مشرکان، [[ایمان]] خود را انکار و اقرار به کفر کرد. <ref>طوسی، تفسیر تبیان، ج۶، ص۴۲۸. | ||
</ref> | </ref> | ||
'''اضطرار'''، جایی است که انسان برای انجام مصلحتی مهم، مانند حفظ جان، مال یا آبروی خویش مجبور به دروغگویی بشود. | '''اضطرار'''، جایی است که انسان برای انجام مصلحتی مهم، مانند حفظ جان، مال یا آبروی خویش مجبور به دروغگویی بشود. |