صلح امام حسن(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
←دلایل صلح امام حسن(ع) با معاویه
(ویکی سازی) |
|||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
* حفظ دین | * حفظ دین | ||
به نظر برخی از نویسندگان جامعه [[اسلام|اسلامی]] در شرایطی قرار داشت که ممکن بود جنگ با معاویه، اصل دین را از بین ببرد. به دلیل اختلافات داخلی خطر شکست در برابر لشکر روم بیشتر شده بود. از سوی دیگر خستگی مردم از اختلافات درونی و جنگهای پی در پی ممکن بود به پایبندی آنان به اسلام لطمه بزند.<ref>شریف قرشی، الحیاة الحسن، ۱۳۷۶ش، ص۳۵.</ref> | به نظر برخی از نویسندگان جامعه [[اسلام|اسلامی]] در شرایطی قرار داشت که ممکن بود جنگ با معاویه، اصل دین را از بین ببرد. به دلیل اختلافات داخلی خطر شکست در برابر لشکر روم بیشتر شده بود. از سوی دیگر خستگی مردم از اختلافات درونی و جنگهای پی در پی ممکن بود به پایبندی آنان به اسلام لطمه بزند.<ref>شریف قرشی، الحیاة الحسن، ۱۳۷۶ش، ص۳۵.</ref> | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول =[[سید علی حسینی خامنه‌ای|آیت الله خامنه‌ای]]:{{سخ}} | |||
من معتقدم امام حسن مجتبىٰ شجاع‌ترین چهره‌ى تاریخ اسلام است. چون [[شجاعت]] واقعی واقعى این است که انسان برطبق آنچه مصلحت فکر و ایدئولوژى او است اقدام بکند، اگرچه کسى نفهمد. | |||
امام حسن حاضر شد خود را و نام خود را در میان دوستان نزدیکش، فداى مصلحت واقعى کند و تن به صلح دهد، براى اینکه بتواند کارش را، یعنى دیدبانى [[اسلام]] و حفاظت از [[قرآن]] و هدایت نسلهاى آینده‌ى تاریخ را در موقع خود انجام دهد. | |||
| منبع =*منبع: https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=43833| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | |||
* خطر خوارج | * خطر خوارج | ||
[[ابوبکر محمد بن عبدالله بن عَرَبی]]، نویسنده کتاب [[احکام القرآن|''احکام القرآن'']] می‌گوید: «یکی از علل صلح [[امام حسن مجتبی(ع)]] این بود که وی می‌دید [[خوارج]] اطرافش را احاطه کرده‌اند و دانست اگر جنگ با [[معاویه]] را ادامه دهد و مشغول آن معرکه شود، خوارج بر سرزمین‌های اسلامی دست می‌یازند و بر آنها چیره می‌شوند و اگر وی به جنگ با خوارج بپردازد و مشغول دفع آنان گردد، معاویه بر سرزمین‌های اسلامی و مناطق تحت حکومت وی چیره می‌شود».<ref>ابن عربی، احکام القرآن، ج۳، ص۱۵۲.</ref> | [[ابوبکر محمد بن عبدالله بن عَرَبی]]، نویسنده کتاب [[احکام القرآن|''احکام القرآن'']] می‌گوید: «یکی از علل صلح [[امام حسن مجتبی(ع)]] این بود که وی می‌دید [[خوارج]] اطرافش را احاطه کرده‌اند و دانست اگر جنگ با [[معاویه]] را ادامه دهد و مشغول آن معرکه شود، خوارج بر سرزمین‌های اسلامی دست می‌یازند و بر آنها چیره می‌شوند و اگر وی به جنگ با خوارج بپردازد و مشغول دفع آنان گردد، معاویه بر سرزمین‌های اسلامی و مناطق تحت حکومت وی چیره می‌شود».<ref>ابن عربی، احکام القرآن، ج۳، ص۱۵۲.</ref> | ||