آیه آمن الرسول: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آیه|آیات]] ۲۸۵ و ۲۸۶ [[سوره بقره]] را به‌جهت آنکه با عبارت «آمَنَ الرَّسُولُ» آغاز می‌شوند، آیات آمَنَ الرَّسول نامیده‌اند.<ref>مرکز فرهنگ و معارف قرآن، دایرةالمعارف قرآن، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۴۱۸.</ref> درباره فضلیت این دو آیه، [[ حدیث|روایاتی]] در منابع [[شیعه]]<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۲۳۹؛ قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۹۵.</ref> و[[اهل سنت و جماعت| سنی]]<ref>ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۵۶۹-۵۷۳.</ref> آمده است. برای نمونه از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] نقل شده که دو آیه آخر سوره بقره از گنجی در زیر [[عرش]] به او بخشیده شد.<ref>ابوعبید الهروی، فضائل القرآن، دمشق، ص۲۳۳.</ref> همچنین بر قرائت آن در برخی از [[نمازهای مستحب]]<ref>ابن‌طاووس، اقبال‌الاعمال‏، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۶۷، ۶۶۸، ۶۹۱، ۷۲۲.</ref> و آخر شب، قبل از خواب<ref>ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۵۶۹.</ref> سفارش شده است.  

سیدِ قطب، مفسر [[مصر|مصری]]، معتقد است چکیده و غرض کلی از سوره بقره در قالب [[ایمان]] به [[خدا]] و [[فرشته|ملائکه]]، ایمان به [[پیامبران]] و کتاب‌های آن‌ها، ایمان به [[معاد]] و [[استغفار|آمرزش‌طلبی]] از ساحت خداوند، در این آیات گنجانده شده است.<ref>سید قطب، فی ظلال القرآن، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۳۴۴.</ref> ازاین‌رو مضمون آیات مذکور را تأکید بر بخشی از معارف و اعتقادات اسلامی دانسته‌اند که سوره بقره با آن آغاز می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۹۷.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی]] نیز بر این باور است که این دو آیه مانند خلاصه مطالبی است که در سوره بقره تبیین شده است. از نظر او سوره بقره با بیان ویژگی‌های انسان‌های مُتَّقی (ایمان به غیب، اقامه نماز، انفاق و...) شروع شده است. در ادامه به عناد و سرکشی [[اهل کتاب|اهل‌کتاب]] و به خصوص یهودیان در برابر حق و در نتیجه گرفتارشدنشان به انواع عذاب و بلا اشاره شده است. در پایان سوره به تبیین حال پیامبر(ص) و مؤمنان پرداخته شده است که بر خلاف اهل کتاب در برابر حق تسلیم و به عجز خویش معترفند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۴۴۰.</ref>

== پانویس ==

{{پانوشت}}

== منابع ==