Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۲۶
ویرایش
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
==بهرهگیری از آیه برای اثبات امامت و ولایت امام علی(ع)== | ==بهرهگیری از آیه برای اثبات امامت و ولایت امام علی(ع)== | ||
ناصر مکارم شیرازی، آيه نُصرت را از آيات مربوط به [[فضایل امام علی(ع)|فضيلت امام علی(ع)]] شمرده است.<ref>[http://lib.eshia.ir/27557/1/307 مکارم شیرازی، آیات ولایت در قرآن، ۱۳۸۶ش، ص۳۰۷.]</ref> از نظر وی، این آیه، هرچند به صورت مستقیم به [[امامت]] و [[ولایت امام علی(ع)]] دلالت ندارد؛ اما با ضمیمه کردن یک '''مقدمه عقلی''' به آن، میتوان از این آیه برای اثبات ولایت و امامت آن امام استفاده کرد.<ref>[http://lib.eshia.ir/27557/1/307 مکارم شیرازی، آیات ولایت در قرآن، ۱۳۸۶ش، ص۳۰۷-۳۱۳.]</ref> وی در توضیح این ادعا و تبیین مقدمه عقلی گفته است که [[انس بن مالک]] از پيامبر اكرم(ص) نقل مىكند <ref>الأميني، الغدير، ج ۲، ص۵۰</ref> وقتى مرا به [[معراج]] بردند، مشاهده كردم كه بر ساقه عرش اين جملات نوشته شده است: «هيچ خدايى جز خداى يكتا نيست، محمّد پيامبر و فرستاده خداست، محمّد را به وسيله على تأييد كردم و به واسطه على او را كمك نمودم». اين كه در ساق [[عرش |عرش الهى]] و در کنار نام خداوند و پيامبرش، نام على(ع) نوشته شده، دلیل بر این است كه على(ع) از جهت نصرت و یارى پيامبر برترين مسلمانان بوده و طبيعى است كه اگر خداوند بخواهد جانشينى براى پيامبرش انتخاب كند، برترين مسلمانان را براى اين منظور در نظر مىگيرد. اگر مسلمانان هم بخواهند شخصى را انتخاب كنند، به حکم عقل حكم باید سراغ چنين شخصى بروند.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، آيات ولايت در قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۳۱۳.</ref> | |||
== جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته== |