Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۰۰۳
ویرایش
آیه شهادت: تفاوت میان نسخه‌ها
←شأن نزول
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| آیات مرتبط= | | آیات مرتبط= | ||
}} | }} | ||
'''آیه شهادت''' یا '''آیه شَهِدَ الله''' ([[سوره آل عمران]]: ۱۸) گواهی [[خدا]]، [[فرشته|فرشتگان]] و صاحبان علم بر [[توحید|یگانگی الله]] است؛ در حالی که [[عدل (کلام)|عدالت]] را اجرا می‌کند. در برخی روایات نقل شده است که منظور از «أولو العلم» در این آیه، [[امامان شیعه]] هستند. طبق تفسیر‌های گفته شده، شهادت خداوند شهادت عملی است؛ یعنی خداوند با پدید آوردن جهانی دارای نظم واحد، در مقام عمل به [[توحید|یکتایی]] خود شهادت می‌دهد. | '''آیه شهادت''' یا '''آیه شَهِدَ الله''' ([[سوره آل‌عمران|سوره آل عمران]]: ۱۸) گواهی [[خدا]]، [[فرشته|فرشتگان]] و صاحبان علم بر [[توحید|یگانگی الله]] است؛ در حالی که [[عدل (کلام)|عدالت]] را اجرا می‌کند. در برخی روایات نقل شده است که منظور از «أولو العلم» در این آیه، [[امامان شیعه]] هستند. طبق تفسیر‌های گفته شده، شهادت خداوند شهادت عملی است؛ یعنی خداوند با پدید آوردن جهانی دارای نظم واحد، در مقام عمل به [[توحید|یکتایی]] خود شهادت می‌دهد. | ||
در فضیلت [[تلاوت]] این آیه روایاتی وارد شده، از جمله خواندن آن پس از [[نمازهای واجب|نمازهای واجب]] است. برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]]، [[اسباب نزول|شأن نزول]] این آیه را پس از ملاقات دو تن از [[احبار|أحبار شام]] با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند. | در فضیلت [[تلاوت]] این آیه روایاتی وارد شده، از جمله خواندن آن پس از [[نمازهای واجب|نمازهای واجب]] است. برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]]، [[اسباب نزول|شأن نزول]] این آیه را پس از ملاقات دو تن از [[احبار|أحبار شام]] با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند. | ||
== متن و ترجمه == | == متن و ترجمه == | ||
{{گفت و گو | آیه ۱۸ سوره آل عمران به «آیه شهادت» مشهور است؛ همچنین از آنجا که این [[آیه]] با عبارت «شهد الله» شروع می‌شود، به «آیه شهد الله» نیز مشهور است.<ref>مرکز فرهنگ و معارف قرآن، دایرة المعارف قرآن کریم، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۳۸۹.</ref>{{گفت و گو | ||
|عرض=۹۰ | |عرض=۹۰ | ||
|شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:125%; font-weight: normal; | |شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:125%; font-weight: normal; | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|عنوان={{عربی|اندازه=۹۵%|شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِکةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ}} | |عنوان={{عربی|اندازه=۹۵%|شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِکةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ ۚ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ}} | ||
|خدا که همواره به عدل، قیام دارد، گواهی می‌دهد که جز او هیچ معبودی نیست؛ و فرشتگانِ [او] و دانشوران [نیز گواهی می‌دهند که:] جز او، که توانا و حکیم است، هیچ معبودی نیست.(آل عمران، آیه ۱۸؛ ترجمه فولادوند.)}} | |خدا که همواره به عدل، قیام دارد، گواهی می‌دهد که جز او هیچ معبودی نیست؛ و فرشتگانِ [او] و دانشوران [نیز گواهی می‌دهند که:] جز او، که توانا و حکیم است، هیچ معبودی نیست.(آل عمران، آیه ۱۸؛ ترجمه فولادوند.)}} | ||
== ثواب تلاوت == | |||
در فضیلت تلاوت این آیه، [[حدیث|روایاتی]] وارد شده است. [[شیخ عباس قمی]] در [[مفاتیح الجنان (کتاب)|کتاب مفاتیح الجنان]] از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل کرده است، [[مستحب]] است پس از هر [[نمازهای واجب|نماز واجب]] آیه ۱۸ و ۱۹ [[سوره آل‌عمران|سوره آل عمران]] تلاوت شود.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۸ش، ص۹۱۸.</ref> در روایتی دیگر، أنس بن مالک از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] نقل کرده است که مستحب است هنگام خواب این آیه تلاوت شود و در آخرش گفته شود: «وَ أنا عَلیٰ ذلک مِن الشّٰاهِدین».<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۲۲۰.</ref> همچنین از [[زبیر بن عوام]] نقل است که پیامبر(ص) در [[عرفات|شب عرفه]] پیوسته این آیه را تا صبح می‌خواند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۷۱۷.</ref> | |||
== شأن نزول == | |||
[[علی بن احمد واحدی|واحدی]] از مفسران قرن پنجم در کتاب أسباب نزول القرآن نقل کرده است، آیه مزبور پس از ملاقات دو تن از [[احبار|أحبار شام]] با پیامبر اسلام نازل شده است. هنگامی که آن دو به مدينه وارد شدند و با هم گفتند اين شهر چه قدر شبيه است به شهر پيام آورى كه در [[آخرالزمان]] ظهور خواهد كرد و چون نزد پیامبر(ص) رفتند او را به صفات و اوصاف شناختند و پرسيدند: تو محمدى؟ فرمود: بله، پرسيدند: احمد نيز لقب دارى؟ فرمود: بله، گفتند: از تو سؤال‌هایی می‌پرسيم اگر پاسخ درست دادى تو را تصديق میكنيم و ايمان می‌آوريم. فرمود: بپرسيد. گفتند: بگو بالاترين شهادت كه در كتاب خدا آمده، كدام است؟ در این هنگام آيه فوق نازل گرديد و آن دو تصديق كرده و [[مسلمان]] شدند.<ref>واحدی، اسباب النزول، ۱۴۱۹ق، ص۱۰۱.</ref> | |||
== گواهی بر یگانگی خدا == | == گواهی بر یگانگی خدا == | ||
در آیه شهادت، [[خدا|خداوند]]، [[فرشته|فرشتگان]] و صاحبان علم شهادت می‌دهند که معبودی جزء [[الله]] نیست. طبق نظر مفسران، منظور از شهادت [[خدا|خداوند]] در این آیه، شهادت عملی است نه قولی؛ بدین معنا که خداوند با پدید آوردن جهانی که دارای نظام واحد است و از یک قانون تبعیت می‌کند، در عمل نشان داده است که آفریدگار و معبود در جهان یکی است؛ اما شهادت و گواهی فرشتگان و دانشوران بر [[توحید|یکتایی]] خداوند، جنبه قولی دارد و آنان با گفتار شایسته خود، بر این امر گواهی می‌دهند؛ البته گواهی فرشتگان و دانشوران جنبه عملی نیز دارد؛ زیرا آنان تنها او را می‌پرستند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۶۶-۴۶۷.</ref> | |||
جمله «قائماً بالقِسْط» در این آیه به این معناست که خداوند در حالی که [[عدل (کلام)|عدالت]] را در جهان برپا می‌کند، بر [[توحید|یکتایی]] خود گواهی می‌دهد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۲م، ج۳، ص۱۱۵.</ref> عدالت به معنای قرار دادن هرچیزی سر جای خودش | جمله «قائماً بالقِسْط» در این آیه به این معناست که خداوند در حالی که [[عدل (کلام)|عدالت]] را در جهان برپا می‌کند، بر [[توحید|یکتایی]] خود گواهی می‌دهد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۲م، ج۳، ص۱۱۵.</ref> عدالت به معنای قرار دادن هرچیزی سر جای خودش است و آسمان و زمین در پرتوی عدالت او پا بر جا است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۵۰ش، ج۳، ص۲۶۶.</ref> | ||
در آخر آیه، جمله «لا إله إلّا هو» تکرار شده است. به اعتقاد برخی مفسران، این تکرار، گویا اشاره به این مطلب است که همانطور که در آغاز آیه گواهی [[خدا|خداوند]]، [[فرشته|فرشتگان]] و صاحبان علم بر [[توحید]] آمده است؛ هر کس این گواهی را شنید، او هم باید با شهادت آنان هم صدا گردد و شهادت بر [[توحید|یگانگی]] خداوند دهد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۶۹.</ref> | در آخر آیه، جمله «لا إله إلّا هو» تکرار شده است. به اعتقاد برخی مفسران، این تکرار، گویا اشاره به این مطلب است که همانطور که در آغاز آیه گواهی [[خدا|خداوند]]، [[فرشته|فرشتگان]] و صاحبان علم بر [[توحید]] آمده است؛ هر کس این گواهی را شنید، او هم باید با شهادت آنان هم صدا گردد و شهادت بر [[توحید|یگانگی]] خداوند دهد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۶۹.</ref> | ||
== مصداق أولو العلم == | == مصداق أولو العلم == | ||
در برخی [[حدیث|روایات]] نقل شده است که منظور از «أولو العلم» در آیه | در برخی [[حدیث|روایات]] نقل شده است که منظور از «أولو العلم» در آیه شهادت، [[امامان شیعه]] هستند؛<ref>عیاشی، تفسیر، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۱۶۶؛ بحرانی، البرهان، قم، ج۱، ص۶۰۴.</ref> اما نویسنده [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] بر این باور است که منظور از «أولو العلم» همه دانشمندان هستند و این روایات به روشن‌ترین مصداق «أولوا العلم» یعنی [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] اشاره دارد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۶۸.</ref> | ||
همچنین در این آیه، دانشمندان هم‌ردیف [[فرشته|فرشتگان]] قرار گرفته‌اند و این مسئله، برتری دانشمندان را نسبت به دیگران نشان می‌دهد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۶۸.</ref> | همچنین در این آیه، دانشمندان هم‌ردیف [[فرشته|فرشتگان]] قرار گرفته‌اند و این مسئله، برتری دانشمندان را نسبت به دیگران نشان می‌دهد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۴۶۸.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||