سنائی غزنوی: تفاوت میان نسخه‌ها

سنائی در برخی از اشعارش از [[اهل بیت]] سخن گفته و آنان را مدح کرده است؛ ازاین‌رو برخی او را [[شیعه]] دانسته‌اند. [[محمدعلی مدرس تبریزی|مدرس تبریزی]] مؤلف [[ریحانة الادب (کتاب)|ریحانة الأدب]]، دو کتاب [[حدیقة الحقیقة و شریعة الطریقة|حدیقة الحقیقة]] و دیوان قصائد سنائی را شامل اشعاری می‌داند که بر شیعه بودنِ سنائی دلالت صریح دارند.<ref>مدرس،‌ ریحانة الأدب، ۱۳۶۹ش،‌ ج۳، ص۸۵.</ref> [[شیخ عباس قمی]] در [[الکنی و الالقاب (کتاب)|الکِنیٰ و الأَلقاب]] با استناد به شعری از سنائی که در آن از خلافت [[امام علی (ع)]] پس از [[عثمان]] با عبارت «زَهَقَ الباطل است و جاءَ الحق» (باطل نابود شد و حق آمد) یاد شده، نوشته است: او شیعه بوده و [[تقیه]] می‌کرده است.<ref>قمی، الکنی و الألقاب، ۱۳۶۸ش، ج۲، ص۳۲۳.</ref> همچنین [[افندی اصفهانی|افندی]] در کتاب [[ریاض العلماء و حیاض الفضلاء (کتاب)|ریاض العلماء و حیاض الفضلاء]]، با استناد به ابیاتی از او که در آنها به [[خطبه غدیر|حدیث غدیر]] اشاره شده، سنائی را شیعه دانسته است.<ref>افندی، ریاض العلماء، ۱۴۰۱ق، ج۷، ص۷۷.</ref><br />اشعار دیگری نیز در دیوان سنائی وجود دارد که گفته شده آنها را در پاسخ به سلطان سنجر سروده، زمانی که سلطان از مذهب سنائی پرسید. سنائی در این اشعار، [[امامت|امام]] علی(ع) را [[مدینة العلم]] خوانده و تنها او را شایسته امیری دانسته است؛ همچنین از غصب حق [[حضرت زهرا(س)]] ([[ماجرای فدک]]) سخن گفته، به [[حدیث ثقلین|حدیث ثَقَلَین]] اشاره کرده و اعتقاد به [[مذهب جعفری]] را لازم دانسته است: