سید محمدحسن شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید محمدحسن حسینی''' ([[سال ۱۲۳۰ هجری قمری|۱۲۳۰]]-[[سال ۱۳۱۲ هجری قمری|۱۳۱۲ق]]) (۱۱۹۴ـ۱۲۷۳ش) مشهور به '''میرزای شیرازی'''، '''میرزای بزرگ''' و '''میرزای مجدِّد'''، از [[مرجع تقلید|مراجع تقلید]] [[شیعه]] در [[قرن چهاردهم هجری قمری|قرن چهاردهم]] بود که فتوای [[تحریم تنباکو]] را صادر کرد.  

میرزای شیرازی پس از درگذشت [[شیخ مرتضی انصاری]] در سال ۱۲۴۳ش، به [[مرجعیت]] رسید و تا پایان عمر به مدت سی سال مرجع واحد شیعیان بود. او شاگرد خاص و مورد علاقه [[شیخ انصاری]] بود. [[شیخ عبدالکریم حائری]]، مؤسس [[حوزه علمیه قم]]، [[آخوند خراسانی]]، [[شیخ فضل الله نوری]]، [[میرزای نائینی]] و [[محمدتقی شیرازی]] مشهور به میرزای دوم از شاگردان وی بودند. میرزا رساله‌های فقهی و اصولی متعددی تألیف کرد و بر کتاب‌هایی فقهی و اصولی به‌ویژه تعلیقه‌های شیخ انصاری برای مقلدانش، حاشیه زده است. همچنین فتاوای گردآوری شده او و نیز تقرایرت درس‌های فقه و اصولش نیز چاپ شده است.

او در ۸۲ سالگی در [[سامرا]] درگذشت و در [[حرم امام علی(ع)]] در [[نجف]] دفن شد.  

درباره او آثاری به زبان عربی و فارسی نوشته شده است. از جمله [[هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی (کتاب)|هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی]] اثر [[آقابزرگ تهرانی]] و حیاة الامام المجدد الشیرازی اثر [[محمدعلی اردوبادی|محمدعلی اُردوبادی]] در شرح حال میرزا و شاگردانش نوشته شده است.