سید محمدحسن شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها
←تأسیس حوزه علمیه سامرا: رفع غلط تایپی
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←تأسیس حوزه علمیه سامرا: رفع غلط تایپی) |
||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
=== تأسیس حوزه علمیه سامرا=== | === تأسیس حوزه علمیه سامرا=== | ||
{{اصلی|حوزه علمیه سامرا}} | {{اصلی|حوزه علمیه سامرا}} | ||
در سال ۱۲۹۱ق ، با اقامت میرزای شیرازی در سامرا و حضور شاگردان وی در این شهر [[حوزه علمیه سامرا]] و مکتب سامرا شکل گرفت.<ref>دارابی، «حوزه علمیه تقریب‌گرای سامرا و نقش میرزای شیرازی»، ص۴۱.</ref> این حوزه حدود ۲۰ سال فعال بود و با درگذشت میرازی شیرازی در سال ۱۳۱۲ق و هجرت عالمان به [[کربلا]] و نجف، از رونق افتاد. [[سید حسن صدر]]، [[سید محسن امین]]، [[سید عبدالحسین شرف‌الدین|شرف‌الدین عاملی]]، [[محمدجواد بلاغی]]، شیخ محسن شراره، [[آقا بزرگ تهرانی]]، [[علامه امینی]] و [[محمدرضا مظفر]] از بزرگان حوزه سامرا بودند.<ref> نگاه کنید به صحتی سردرودی، گزیده سیمای سامرا سینای سه موسی، ۱۳۸۸ش، ص۱۴۸ـ۱۴۴.</ref> سبک و شیوه میرزای شیرازی و شاگردان او در تدریس و نگارش [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] به مکتب سامرا شناخته می‌شود.<ref>حسینی، «نگاهی به مدرسه قو نجف»، ص۴۲.</ref> [[سید رضی شیرازی]] از نوادگان میرزا مهم‌ترین هدف وی از اقامت در سامرا را [[تقریب]] شیعه و سنی ارزیابی کرده است.<ref>دارابی، «حوزه علمیه تقریب‌گرای سامرا و نقش میرزای شیرازی»، ص۴۱.</ref> از این رو پرهیز از تفرقه‌گرایی و تعامل با [[اهل سنت]] از | در سال ۱۲۹۱ق ، با اقامت میرزای شیرازی در سامرا و حضور شاگردان وی در این شهر [[حوزه علمیه سامرا]] و مکتب سامرا شکل گرفت.<ref>دارابی، «حوزه علمیه تقریب‌گرای سامرا و نقش میرزای شیرازی»، ص۴۱.</ref> این حوزه حدود ۲۰ سال فعال بود و با درگذشت میرازی شیرازی در سال ۱۳۱۲ق و هجرت عالمان به [[کربلا]] و نجف، از رونق افتاد. [[سید حسن صدر]]، [[سید محسن امین]]، [[سید عبدالحسین شرف‌الدین|شرف‌الدین عاملی]]، [[محمدجواد بلاغی]]، شیخ محسن شراره، [[آقا بزرگ تهرانی]]، [[علامه امینی]] و [[محمدرضا مظفر]] از بزرگان حوزه سامرا بودند.<ref> نگاه کنید به صحتی سردرودی، گزیده سیمای سامرا سینای سه موسی، ۱۳۸۸ش، ص۱۴۸ـ۱۴۴.</ref> سبک و شیوه میرزای شیرازی و شاگردان او در تدریس و نگارش [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] به مکتب سامرا شناخته می‌شود.<ref>حسینی، «نگاهی به مدرسه قو نجف»، ص۴۲.</ref> [[سید رضی شیرازی]] از نوادگان میرزا مهم‌ترین هدف وی از اقامت در سامرا را [[تقریب]] شیعه و سنی ارزیابی کرده است.<ref>دارابی، «حوزه علمیه تقریب‌گرای سامرا و نقش میرزای شیرازی»، ص۴۱.</ref> از این رو پرهیز از تفرقه‌گرایی و تعامل با [[اهل سنت]] از ویژگی های مکتب سامرا دانسته شده است.<ref>دارابی، «حوزه علمیه تقریب‌گرای سامرا و نقش میرزای شیرازی»، ص۴۲.</ref> | ||
=== تحریم تنباکو=== | === تحریم تنباکو=== | ||
| خط ۱۲۵: | خط ۱۲۵: | ||
کتاب الصلاة، تعلیقه بر کتاب معاملات [[وحید بهبهانی]]، تعلیقه بر کتاب [[شرح لمعه]] و تعلیقات بر [[فرائد الاصول (کتاب)|فرائد الاصول شیخ انصاری]] از آثار وی شمرده شده است.<ref> انصاری، «آثار و تألیفات میرزای شیرازی»، ص۳۸۶.</ref> | کتاب الصلاة، تعلیقه بر کتاب معاملات [[وحید بهبهانی]]، تعلیقه بر کتاب [[شرح لمعه]] و تعلیقات بر [[فرائد الاصول (کتاب)|فرائد الاصول شیخ انصاری]] از آثار وی شمرده شده است.<ref> انصاری، «آثار و تألیفات میرزای شیرازی»، ص۳۸۶.</ref> | ||
همچنین تقریرات مختلفی از درس‌های فقه و اصول میرزای شیرازی وجود دارد. ناصرالدین انصاری حدود ۲۰ تن از شاگردان میرزا از جمله | همچنین تقریرات مختلفی از درس‌های فقه و اصول میرزای شیرازی وجود دارد. ناصرالدین انصاری حدود ۲۰ تن از شاگردان میرزا از جمله سید ابراهیم دامغانی خراسانی (درگذشت ۱۲۹۱ق) و میرزا ابراهیم محلاتی شیرازی (درگذشت ۱۳۳۶ق) را نام برده که درس‌های فقه و اصول وی را تقریر کرده‌اند.<ref>انصاری، «آثار و تألیفات میرزای شیرازی»، ص۳۸۶-۳۹۱.</ref> برخی از فتاوا و نظریات میرزا در حاشیه کتاب‌های دیگر یا در آثاری مستقل نیز منتشر شده است، از جمله: | ||
* منهج النجاة؛ [[رساله عملیه]] برگرفته از فتاوای میرزای شیرازی توسط شیخ علی نجفی اصفهانی در سال ۱۳۰۴ق تدوین شده است. در این اثر که به صورت پرسش و پاسخ و به زبان فارسی نگارش شده، به ذکر پاسخ‌هایی که به خط یا امضای میرزا بوده بسنده شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲۳، ص۱۹۹.</ref> | * منهج النجاة؛ [[رساله عملیه]] برگرفته از فتاوای میرزای شیرازی توسط شیخ علی نجفی اصفهانی در سال ۱۳۰۴ق تدوین شده است. در این اثر که به صورت پرسش و پاسخ و به زبان فارسی نگارش شده، به ذکر پاسخ‌هایی که به خط یا امضای میرزا بوده بسنده شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲۳، ص۱۹۹.</ref> | ||
*مجمع المسائل: این کتاب به دستور میرزای شیرازی و توسط سیداسدالله قزوینی نوشته شده است. در آن، حواشی میرزا بر کتاب‌های سرورالعباد، نجاة العباد، صراط النجاة، طریق النجاة، سؤال و جواب و النخبه گردآوری شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص۴۳.</ref> | *مجمع المسائل: این کتاب به دستور میرزای شیرازی و توسط سیداسدالله قزوینی نوشته شده است. در آن، حواشی میرزا بر کتاب‌های سرورالعباد، نجاة العباد، صراط النجاة، طریق النجاة، سؤال و جواب و النخبه گردآوری شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص۴۳.</ref> | ||