آیه خیانت در امانت: تفاوت میان نسخه‌ها
←شأن نزول
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
[[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان]] شأن نزول آیه را خیانت ابولُبابه انصاری در فاش کردن اسرار نظامی در [[غزوه بنی‌قریظه]] دانسته است<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۲۳۸.</ref> و دلیل این خیانت را وجود زن، فرزند و اموالش در میان آن قبیله بیان کرده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۲۳۸.</ref> | [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع البیان]] شأن نزول آیه را خیانت ابولُبابه انصاری در فاش کردن اسرار نظامی در [[غزوه بنی‌قریظه]] دانسته است<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۲۳۸.</ref> و دلیل این خیانت را وجود زن، فرزند و اموالش در میان آن قبیله بیان کرده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۲۳۸.</ref> | ||
طبرسی از زهری (محمد بن مسلم زهری و از تابعین است) و کلبی (محمد بن سائب کلبی از مفسران شیعه و از اصحاب امام باقر(ع) و امام صادق) نقل کرده است: هنگامى که [[مسلمان|مسلمانان]] به فرمان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]، [[بنی‌قریظه|یهود بنىقریظه]] را محاصره کردند، آنان پیشنهاد صلح و کوچ کردن به [[شام]] را دادند و پیامبر(ص) نپذیرفت و [[سعد بن معاذ]] را به داورى مأمور ساخت. یکى از مسلمانان همراه سعد بن معاذ به نام ابولُبابه که سابقه دوستى با آنان داشت، با اشاره به گلوى خود به آنان فهماند که در صورت پذیرش حکمیّت سعدبن معاذ، همه کشته خواهید شد، [[جبرئیل|جبرئیل(ع)]] این اشاره را به پیامبر(ص) خبر داد. پس از آن ابولبابه شرمنده از این خیانت، خود را به ستون [[مسجدالنبی|مسجد پیامبر(ص)]] بست و هفت شبانه روز چیزى نخورد، سرانجام خداوند [[توبه|توبهاش]] را پذیرفت. ابولُبابه گفت: براى تکمیل توبه خود، خانه‌ام را که برای آن مرتکب گناه شده‌ام رها خواهم ساخت و از تمام اموالم صرف نظر مى‌کنم. پیامبر(ص) فرمود: اگر یک سوم از اموالت را در راه خدا [[صدقه]] بدهى کافی است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۵۵.</ref>حویزی در نور الثقلین گفته است که این شأن نزول از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] و [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل شده است<ref>حویزی، تفسير نور الثقلين، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۱۴۳.</ref> | طبرسی از زهری (محمد بن مسلم زهری و از تابعین است) و کلبی (محمد بن سائب کلبی از مفسران شیعه و از اصحاب امام باقر(ع) و امام صادق) نقل کرده است: هنگامى که [[مسلمان|مسلمانان]] به فرمان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]، [[بنی‌قریظه|یهود بنىقریظه]] را محاصره کردند، آنان پیشنهاد صلح و کوچ کردن به [[شام]] را دادند و پیامبر(ص) نپذیرفت و [[سعد بن معاذ]] را به داورى مأمور ساخت. یکى از مسلمانان همراه سعد بن معاذ به نام ابولُبابه که سابقه دوستى با آنان داشت، با اشاره به گلوى خود به آنان فهماند که در صورت پذیرش حکمیّت سعدبن معاذ، همه کشته خواهید شد، [[جبرئیل|جبرئیل(ع)]] این اشاره را به پیامبر(ص) خبر داد. پس از آن ابولبابه شرمنده از این خیانت، خود را به ستون [[مسجدالنبی|مسجد پیامبر(ص)]] بست و هفت شبانه روز چیزى نخورد، سرانجام خداوند [[توبه|توبهاش]] را پذیرفت. ابولُبابه گفت: براى تکمیل توبه خود، خانه‌ام را که برای آن مرتکب گناه شده‌ام رها خواهم ساخت و از تمام اموالم صرف نظر مى‌کنم. پیامبر(ص) فرمود: اگر یک سوم از اموالت را در راه خدا [[صدقه]] بدهى کافی است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۵۵.</ref> حویزی در نور الثقلین گفته است که این شأن نزول از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] و [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل شده است<ref>حویزی، تفسير نور الثقلين، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۱۴۳.</ref> | ||
==نکات تفسیری== | ==نکات تفسیری== | ||