کعبه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه نقل قول|<small>شریعتی:</small>{{سخ}} '''اینک کعبه است در میانه گردابی؛ گردابی خروشان که چرخ می‌خورد و کعبه را طواف می‌کند. یک نقطه ثابت در وسط و جز او، همهْ متحرک در پیرامونش، دایره‌وار بر گردش. ثبوت ابدی و حرکت ابدی! آفتابی در میانه و بر گردش، هریک ستاره‌ای در فلک خویش، دایره‌وار بر گِرد آفتاب.'''<ref>شریعتی، [http://www.shariati.com/farsi/hajj/hajj4.html حج]، سایت دکتر علی شریعتی.</ref>|عرض = 25%}}

مسلمانان کعبه را مقدس‌ترین مکان روی زمین،<ref>فعالی، درسنامه اسرار حج، ۱۳۹۰ش، ص۴۹.</ref> نخستین خانه [[توحید]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۹.</ref> و نماد توحید می‌دانند.<ref>شریعتی، «توحید و شرک»، وبگاه دکتر علی شریعتی.</ref>می‌دانند. قرآن آن را خانه‌ای مبارک خوانده و دلیل آن را این دانسته است که وسیله‌ هدایت، همبستگی و [[تقرب به خداوند]] به خداست.<ref>«[https://makarem.ir/main.aspx?reader=1&lid=0&mid=29136&catid=6509&pid=61909 اهمیّت کعبه و مراسم حج در روایات]»، سایت آیت الله مکارم شیرازی؛ نگاه کنید به سوره آل‌عمران، ۹۶.</ref>

برپایه روایات، [[امام علی(ع)]] کعبه را پرچمی برای اسلام معرفی کرده است.<ref> نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه اول، ص۴۵.</ref> [[امام صادق(ع)]] نگاه به کعبه را [[عبادت]] دانسته<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۲۴۰.</ref> و گفته است تا زمانی که کعبه پابرجاست، دین پایدار خواهد بود.<ref>فعالی، درسنامه اسرار حج، ۱۳۹۰ش، ص۵۰.</ref> در حریم

با گذشت زمان، کعبه از صورت معبدی یکتاپرستانه به‌صورت بتکده درآمد.<ref>خرمشاهی «کعبه»، ج۲، ص۱۸۸۳</ref> [[پیامبر اسلام]] پس از [[فتح مکه]]، بت‌های کعبه را از بین برد و برای [[ماجرای کسر اصنام|شکستن بت‌ها]] بالای کعبه، [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] را بر روی دوش خود قرار داد تا آن‌ها را بشکند.<ref>ابن‌شهر آشوب، مناقب آل‌أبی‌طالب علیهم‌السلام، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۳۵.</ref>

{{جمع شدن|خداوند، انسان‌های پیشین از آدم تا آیندگان را با سنگ‌هایی در مکه آزمایش کرد که نه زیان می‌رسانند و نه نفعی دارند، ... این سنگ‌ها را خانه محترم خود و عامل پایداری مردم گردانید. کعبه را در سنگلاخ‌ترین مکان‌ها، بی‌گیاه‌ترین زمین‌ها، ... قرار داد. ... سپس آدم و فرزندانش را فرمان داد که به سوی کعبه برگردند،}} و آن را مرکز اجتماع و سر منزل مقصود گردانند تا مردم با عشق قلب‌ها، ... به مکه روی آورند، ... و گرداگرد کعبه، لا اله الا اللّه بر زبان جاری سازند، و در اطراف خانه، طواف کنند، و با موهای آشفته، و بدن‌های پر گَردوغبار در حرکت باشند. لباس‌های خود را که نشانه شخصیت هر فرد است درآورند و با اصلاح‌نکردن موهای سر، قیافه خود را تغییر دهند، که آزمونی بزرگ، و امتحانی سخت و آزمایشی آشکار برای پاکسازی و خالص‌شدن است. خداوند آن را سبب رحمت و رسیدن به بهشت قرار داد.<ref> نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه ۱۹۲، ص۲۹۲.</ref>