کاربر:A.tehranchi/صفحه تمرین
حروف جوف یا حروف جوفیه از نگاه صرفی، حروف الف، واو و یاء هستند که به آنها عله می‌گویند [۱] و در علم تجوید، حروف مد [یادداشت ۱] و یا حروف مد و لین [یادداشت ۲] هستند. [۲]. به حروف جوفیه، حروف مد و حروف هوائیه نیز گفته می‌شود [۳] و به آن جوفیه هوائیه نیز گفته‌اند.[۴] خلیل بن احمد همزه را نیز جزو حروف جوفیه به حساب آورده است. [۵]
علت نامگذاری به جوفیه ناظر به مخرج این حروف است؛ تلفظ این حروف در مخرج جوف (فضای خالی حلق و دهان) صورت می‌گیرد و هیچ مکان دیگری غیر از جوف در حلق و دهان ندارد [۶] و از آنجا که تلفظ آنها با قطع شدن هوا تمام می‌شود به آنها هوائیه می‌گویند. [۷] همچنین حرف مد خواندن آنها نیز به سبب سادگی امتداد صوت در تلفظشان است.[۸]
پانویس
- ↑ بابتی، المعجم المفصل في النحو العربی، بیروت، ج۱، ص۴۳۳؛ اسمر، المعجم المفصل في علم الصرف، بیروت، ص۲۲۱.
- ↑ نصر، غاية المريد في علم التجويد، قاهره، ص۱۲۷؛ سیوطی، الإتقان في علوم القرآن، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۳۲۵.
- ↑ نصر، غايه المريد في علم التجويد، قاهره، ص۱۲۷.
- ↑ اسمر، المعجم المفصل في علم الصرف، بیروت، ص۲۲۱.
- ↑ فراهیدی، کتاب العین، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۵۷.
- ↑ فراهیدی، کتاب العین، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۵۷
- ↑ اسمر، المعجم المفصل في علم الصرف، بیروت، ص۲۲۱.
- ↑ نصر، غاية المريد في علم التجويد، قاهره، ص۱۲۷.
یادداشت
منابع
- بابتى، عزيزه فوال، المعجم المفصل فی النحو العربی، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ اول، بی تا.
- اسمر، راجی، المعجم المفصل في علم الصرف، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ اول، بی تا.
- نصر، عطیه قابل، غاية المريد في علم التجويد، قاهره، القاهره، چاپ هفتم، بی تا.
- سیوطی، جلال الدین، الإتقان في علوم القرآن، دار الكتاب العربي، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۲۱ق.
- فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، نشر هجرت، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.