ویکی شیعه:Good articles/2023/31
آیه اِسْتِرْجاع (بقره: ۱۵۶) به بازگشت انسان‌ها به سوی خداوند اشاره دارد. این آیه ذکر مستحبی است که در مصیبت‌ها و سختی‌ها گفته می‌شود. در تفاسیر شیعه از جمله تفسیر تبیان و مجمع البیان، این آیه را نشانه اقرار به بندگی خداوند و پذیرش روز قیامت دانسته‌اند. علامه طباطبایی نیز درباره معنای آیه استرجاع گفته است که اگر انسان بداند مالکیت حقیقی از آنِ خدا است و مالکیت انسان، ظاهری و صوری است، در آن صورت نه به دست آوردن چیزی سبب شادی و غرورش می‌شود و نه از دست دادن چیزی سبب تأسف و تأثرش خواهد شد. بنابر روایاتی که علامه حلی و ابن شهر آشوب در کتاب‌های خود نقل کرده‌اند، آیه استرجاع پس از آن نازل شد که امام علی(ع) خبر شهادت عمویش حمزه یا برادرش جعفر را شنید و گفت: «إنا لله و إنا الیه راجعون». بر اساس روایتی از امام صادق(ع)، کسی که در مصائب آیه استرجاع را بر زبان جاری می‌کند، از کسانی است که به بهشت می‌روند. فضل بن حسن طبرسی در تفسیر آیه استرجاع به روایتی اشاره کرده است که بنابر آن، خداوند مصائب کسانی را که استرجاع کنند، یعنی در وقت مصیبت به یاد بیاورند که از خداوند هستند و به سوی او بازمی‌گردند، جبران می‌کند و آخرت آنان را نیکو می‌گرداند.
دیگر مقالات خوب: خطای لوآ در پودمان:Wikishia در خط 25: attempt to call global 'fgetGAlist' (a nil value).