ویکی شیعه:نوشتار پیشنهادی هفته/۲۰۱۹/۵۰
سوره تین یا والتین و الزیتون نود و پنجمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است. این سوره از سوره‌های کوتاه و در جزء سی‌ام قرآن جای دارد. نام‌گذاری این سوره به نام «تین»، به معنای انجیر، به دلیل قسم خوردن خداوند به آن در آیه اول است.
محور اصلی سوره تین، تبیین مسئله قیامت و پاداش اُخرَوی است. خداوند این سوره را با چهار قَسَم آغاز می‌کند و خلقت انسان را شایسته‌ترین و نیکوترین آفرینش‌ها می‌خواند. در تفسیرهای روایی، برخی از آیات این سوره بر برخی از چهارده معصوم تطبیق شده‌است؛ مثلاً گفته شده مراد از «والتین والزیتون»، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) هستند.
در فضیلت تلاوت سوره تین روایت شده است، سلامتی و یقین از آثار دُنیَوی و پاداشی معادل پاداش روزه از آثار اخرویِ خواندن این سوره است. بنابر دستورالعملی که برای نماز مستحبی ماه شعبان بیان شده است، سوره تین در رکعت دوم قرائت می‌شود.