سید علی‌محمد باب: تفاوت میان نسخه‌ها

علی‌محمد باب پس از مدتی تحصیل، مدتی به تجارت در [[بوشهر]] مشغول شد و سپس به [[کربلا]] رفت و در درس سید کاظم رشتی شرکت کرد؛<ref>آیتی، کشف الحیل، ۱۳۲۶ش، ج۲، ص۶۳.</ref> البته مؤلف کتاب نقطة الکاف، علی‌محمد را شخصی اُمّی که سواد عربی نداشت، معرفی می‌کند<ref>جانی کاشانی، نقطة الکاف، ۱۳۲۸ق، ص۱۰۹.</ref> و حضور او در درس سید کاظم رشتی را صرفاً جهت استفاده از درس موعظه‌اش می‌داند.<ref>جانی کاشانی، نقطة الکاف، ۱۳۲۸ق، ص۱۱۰.</ref> فاضل مازندرانی، از مبلغان بهائی، نیز علی‌محمد را دارای تحصیل ساده مکتبی که سواد عربی ندارد، معرفی می‌کند؛<ref>فاضل مازندرانی، ظهور الحق، بی‌تا، ج۲، ص۲۳.</ref> ولی مولف [[بهائی‌گری (کتاب)|کتاب بهائی‌گری]] انکار شاگردی باب از سید کاظم رشتی را صحیح نمی‌داند.<ref>کسروی، بهائی‌گری، ۱۳۲۳ش، ص۲۵.</ref> به گفته محمدعلی خادمی، مؤلف کتاب بی‌بهائیِ باب و بهاء، در کلام بابیان و [[بهائیت|بهائیان]] تناقض وجود دارد؛ زیرا از یک طرف ادعا می‌کنند که باب درس نخواند و از طرف دیگر می‌گویند که معلم او در راه [[بابیه|بابیت]] کشته شده‌است.<ref>خادمی، بی‌بهائی باب و بهاء، ۱۳۹۰ش، ص۵۷.</ref>

==شکل‌گیری بابیه==

* [[اصفهان]]: گفته شده باب در مناظره خود با علمای اصفهان قادر به جواب دادن سوال علمی نبود و از آن‌ها خواسته شد که این [[سادات|سید]] را به خاطر سیادتش ببخشند.<ref>محیط طباطبائی، «عجز علی‌محمد شیرازی از پاسخگویی به سوال علمای اصفهان»، ص۲۶۱-۲۶۳.</ref>

* [[تبریز]]: زمانی که باب در سال ۱۲۶۳ق به دستور میرزا آقاسی، رئیس دولت وقت، از زندان چهریق به شهر منتقل می‌شود، در ابتدا مردم [[ارومیه]] و تبریز به دلیل سیادت از او استقبال کردند؛<ref>جمعی از نویسندگان، «بحثی در توبه‌نامه علی‌محمد باب»، ص۲۶۸-۲۷۱.</ref> ولی پس از مجلس مناظره بین باب و [[مجتهد|فقهای شیعه]] در حضور [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین میرزا]]، ولیعهد [[محمدشاه قاجار]]، و درماندگی باب از پاسخ‌ها،<ref>کسروی، بهائی‌گری، ۱۳۲۳ش، ص۲۹-۳۲.</ref> جهالت او روشن می‌شود.<ref>جمعی از نویسندگان، «بحثی در توبه‌نامه علی‌محمد باب»، ص۲۶۸-۲۷۱.</ref> مولف الکواکب الدریة، معتقد است که سوالات مطرح‌شده توسط علمای [[شیعه]] بیرون از موضوع، کنایه‌ای و تمسخرآمیز بود؛<ref>آیتی، الکواکب الدریة، بی‌تا، ج۲، ص۳۹۶.</ref> ولی کسروی ذکر می‌کند باب اگر راستگو و نبی خدا بود، می‌بایست پاسخ مناسبی می‌داد.<ref>کسروی، بهائی‌گری، ۱۳۲۳ش، ص۳۰.</ref> پس از آن، باب از ادعاهای قبلی برائت می‌جوید و توبه‌نامه‌ای خطاب به ولیعهد(ناصرالدین شاه) می‌نویسد که هم‌اکنون در [[کتابخانه مجلس|کتابخانه مجلس شورای اسلامی]] نگهداری می‌شود.<ref>جمعی از نویسندگان، «بحثی در توبه‌نامه علی‌محمد باب»، ص۲۶۸-۲۷۱.</ref>

==آموزه‌ها و اعتقادات==