۱۷٬۹۵۹
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
ذویالقربی به معنای خویشاوندان نزدیک است. واژه القربی در قرآن به همراه کلمه ذی،<ref>سوره بقره آیه ۸۳.</ref> | ذویالقربی به معنای خویشاوندان نزدیک است. واژه القربی در قرآن به همراه کلمه ذی،<ref>سوره بقره آیه ۸۳.</ref> ذوی،<ref> سوره بقره آیه ۱۷۷.</ref> اولی<ref>سوره توبه آیه۱۱۳.</ref> و در آیه «قُلْ لا أَسْئَلُکمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی»<ref> سوره شوری، آیه۲۳.</ref> بدون اضافهای آمده است. زمخشری مفسر و لغتشناس اهل سنت منظور القربی در این آیه را اهل القربی دانسته است.<ref> زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۲۱۹.</ref> | ||
القربی در قرآن بیشتر به معنای خویشان و نزدیکان هر فردی از مسلمانان به کار رفته است. | القربی در قرآن بیشتر به معنای خویشان و نزدیکان هر فردی از مسلمانان به کار رفته است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: راغب، المفردات فی غریب القرآن، ۱۴۱۲ق، ص۶۶۳-۶۶۴.</ref> قُرب در لغت به معنای نزدیکی در نسبت، زمان و مکان است.<ref> راغب، المفردات فی غریب القرآن، ۱۴۱۲ق، ص۶۶۳-۶۶۴؛ ابن فارس، مقاییس اللغة، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۸۰.</ref> بنا بر احادیث، القربی در [[آیه مودت]]، [[آیه خمس]]<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۹، ص۵۰۹-۵۲۰.</ref> و [[آیه فیء]]<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۵۰۴.</ref> به [[امامان معصوم]] تفسیر شده است. | ||
==مصداقشناسی== | ==مصداقشناسی== | ||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
*ابن فارس، مقاییس اللغة، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۴۰۴ق. | *ابن فارس، مقاییس اللغة، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، ۱۴۰۴ق. | ||
*ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۹ق. | *ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۹ق. | ||
*احمد بن حنبل، فضائل الصحابه، قاهره، دار ابن الجوزی، ۱۴۳۰ق. | *احمد بن حنبل، فضائل الصحابه، قاهره، دار ابن الجوزی، ۱۴۳۰ق. | ||
*البخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، تحقیق محمد زهیر بن ناصر الناصر، بیروت، دار طوق النجاة، ۱۴۲۲ق. | *البخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، تحقیق محمد زهیر بن ناصر الناصر، بیروت، دار طوق النجاة، ۱۴۲۲ق. | ||
خط ۴۱: | خط ۴۰: | ||
*خویی، ابوالقاسم، مستند العروة، قم، لطفی، ۱۳۶۴ش. | *خویی، ابوالقاسم، مستند العروة، قم، لطفی، ۱۳۶۴ش. | ||
*راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، بیروت، دار الشامیة، ۱۴۱۲ق. | *راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، بیروت، دار الشامیة، ۱۴۱۲ق. | ||
*زمخشری، | *زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۰۷ق. | ||
*سید مرتضی، علی بن حسین، رسايل الشریف المرتضی، تصحیح: سید مهدی رجائی، قم، دارالقرآن الکریم، ۱۴۰۵ق. | *سید مرتضی، علی بن حسین، رسايل الشریف المرتضی، تصحیح: سید مهدی رجائی، قم، دارالقرآن الکریم، ۱۴۰۵ق. | ||
*سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، قم، کتابخانه آیة الله العظمی مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق. | *سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، قم، کتابخانه آیة الله العظمی مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق. |
ویرایش