confirmed، templateeditor
۱۱٬۷۸۷
ویرایش
یزید بن معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←ویژگیهای شخصی و اخلاقی: ویکی‌سازی
جز (ویکی‌سازی) |
جز (←ویژگیهای شخصی و اخلاقی: ویکی‌سازی) |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
در بسیاری از منابع تاریخ اسلام، یزید به لحاظ اخلاقی شخصی فاسد و هوس‌باز معرفی شده است. بلاذری (م. ۲۷۹ق) او را نخستین حکمران ارشد خلافت اسلامی می‌داند که گناهانی مانند شراب‌خواری را آشکارا مرتکب شد.<ref>بلاذری، ج۵، ص:۲۹۷.</ref> [[مسعودی]] (م. ۳۴۶ق) از [[ابومخنف]]، نقل کرده که در ایام یزید، شراب‌خواری و فسق به دست کارگزاران او در مکه و مدینه به صورت علنی رواج یافت.<ref>مسعودی، ج۳، ص۶۸.</ref> شهرت یزید در [[لهو]] و لعب و عدم پایبندی‌اش به موازین و اخلاقیات اسلامی، گویا شهره خاص و عام بوده است و حتی برخی [[صحابه]] مشهور پیامبر(ص) و نیز [[امام حسین(ع)]] به صراحت او را فاسق و اهل گناه و هرزگی خوانده‌اند. بدین رو، وقتی معاویه پس از شهادت امام حسن(ع) اصرار داشت تا برای خلافت یزید از بزرگان بیعت گیرد، با مشکلاتی رو به رو شد و کسانی مانند امام حسین(ع)، [[عبدالله بن زبیر]] و [[عبد الله بن عمر]] تن به بیعت ندادند. از [[عبدالله بن عمر]] نقل است که در این باره گفته است: «بیعت کنیم با کسی که با میمونها و سگ‌ها بازی می‌کند و شراب مینوشد و آشکارا فسق می‌کند؟! عذر ما نزد خدا چیست؟!» <ref>یعقوبی، ج۲، ص:۱۶۰.</ref><br /> | در بسیاری از منابع تاریخ اسلام، یزید به لحاظ اخلاقی شخصی فاسد و هوس‌باز معرفی شده است. بلاذری (م. ۲۷۹ق) او را نخستین حکمران ارشد خلافت اسلامی می‌داند که گناهانی مانند شراب‌خواری را آشکارا مرتکب شد.<ref>بلاذری، ج۵، ص:۲۹۷.</ref> [[مسعودی]] (م. ۳۴۶ق) از [[ابومخنف]]، نقل کرده که در ایام یزید، شراب‌خواری و فسق به دست کارگزاران او در مکه و مدینه به صورت علنی رواج یافت.<ref>مسعودی، ج۳، ص۶۸.</ref> شهرت یزید در [[لهو]] و لعب و عدم پایبندی‌اش به موازین و اخلاقیات اسلامی، گویا شهره خاص و عام بوده است و حتی برخی [[صحابه]] مشهور پیامبر(ص) و نیز [[امام حسین(ع)]] به صراحت او را فاسق و اهل گناه و هرزگی خوانده‌اند. بدین رو، وقتی معاویه پس از شهادت امام حسن(ع) اصرار داشت تا برای خلافت یزید از بزرگان بیعت گیرد، با مشکلاتی رو به رو شد و کسانی مانند امام حسین(ع)، [[عبدالله بن زبیر]] و [[عبد الله بن عمر]] تن به بیعت ندادند. از [[عبدالله بن عمر]] نقل است که در این باره گفته است: «بیعت کنیم با کسی که با میمونها و سگ‌ها بازی می‌کند و شراب مینوشد و آشکارا فسق می‌کند؟! عذر ما نزد خدا چیست؟!» <ref>یعقوبی، ج۲، ص:۱۶۰.</ref><br /> | ||
بنابر منابع تاریخی، در سال | بنابر منابع تاریخی، در [[سال ۵۲ قمری]] یزید با سپاهیان مسلمان، که برخی بزرگان صحابه نیز در میان آنان بودند، به سوی روم رفت. او با همسرش ام‌کلثوم میان راه ایستاد و سرگرم عیاشی و می‌گساری شد. اما سپاهیان که از پیش رفته بودند، به وبا و آبله مبتلا گشتند و خسارت و تلفات سنگینی دیدند. هنگامی که یزید مطلع شد، شعری با این مضمون بر زبان آورد که او را باکی نیست اگر مسلمانان از تب و آبله و وبا هلاک شوند. خبر به معاویه رسید و او به خشم آمد و دستور داد تا یزید به اردوگاه ملحق شود. <ref>یعقوبی،، ج۲، ص:۱۶۰؛ بلاذری، ج۵، ص۸۶.</ref> | ||
==حکومت و سیاست== | ==حکومت و سیاست== | ||