۱۶٬۹۸۱
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (افزایش رده و اصلاح پانویس) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (لینک) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[تیر]]|روز=[[۲]]|سال=[[۱۳۹۶]]|کاربر=Shamsoddin }} | {{در دست ویرایش ۲|ماه=[[تیر]]|روز=[[۲]]|سال=[[۱۳۹۶]]|کاربر=Shamsoddin }} | ||
'''اصحاب سَبْت''' گروهی از [[بنیاسرائیل]] که بنا به آیات قرآن به خاطر نافرمانی خدا و صید ماهی در روز شنبه به عذاب الهی گرفتار شدند. | '''اصحاب سَبْت''' گروهی از [[بنیاسرائیل]] که بنا به آیات قرآن به خاطر نافرمانی خدا و صید ماهی در [[روز شنبه]] به [[عذاب الهی]] گرفتار شدند. | ||
== نامگذاری== | == نامگذاری== | ||
سَبت در لغت به معنای دست کشیدن از کار و استراحت کردن است<ref> جفری، ص۱۶۱.</ref> | سَبت در لغت به معنای دست کشیدن از کار و استراحت کردن است<ref> جفری، ص۱۶۱.</ref> این واژه نزد عبرانیان به معنای روز شنبه نیز به کار میرفته است.<ref>مشکور، ج۱، ص۳۵۲.</ref> | ||
سبت از روزهای مذهبی یهود است و نزد آنان قداست ویژهای دارد. در عهد عتیق و تلمود انجام کارهای غیر عبادی همچون تجارت، صید ماهی و پرندگان در این روز ممنوع شده است.<ref> کتاب مقدس، سفر خروج، ۲۰: ۹-۱۰؛ سفر لاویان، ۲۳: ۱-۳؛ سفر تثنیه، ۵: ۱۲-۱۵؛ ر. ک. تلمود، ۱۰۶p به بعد.</ref> | سبت از روزهای مذهبی یهود است و نزد آنان قداست ویژهای دارد. در [[عهد عتیق]] و تلمود انجام کارهای غیر عبادی همچون تجارت، صید ماهی و پرندگان در این روز ممنوع شده است.<ref> کتاب مقدس، سفر خروج، ۲۰: ۹-۱۰؛ سفر لاویان، ۲۳: ۱-۳؛ سفر تثنیه، ۵: ۱۲-۱۵؛ ر. ک. تلمود، ۱۰۶p به بعد.</ref> | ||
بنا بر برخی روایات خدا به وسیله [[حضرت موسی]]، از یهود خواسته بود [[روز جمعه]] را بزرگ دارند و در آن کارهای غیرعبادی انجام ندهند اما یهودیان | بنا بر برخی روایات خدا به وسیله [[حضرت موسی]]، از یهود خواسته بود [[روز جمعه]] را بزرگ دارند و در آن کارهای غیرعبادی انجام ندهند اما یهودیان شنبه را افضل دانستند و خدا شکار را در شنبه بر آنها [[حرام]] کرد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۴۹.</ref>گروهی از بنیاسرائیل، در روز شنبه به صید ماهی پرداختند و بر اثر عذاب الهی به بوزینه تبدیل شدند.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۴۴.</ref> [[قرآن]] از این گروه به اصحاب سبت یاد کرده است.<ref>سوره نساء، آیه۴۷.</ref> | ||
== ماجرا== | == ماجرا== | ||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== مکان و زمان== | == مکان و زمان== | ||
بنا بر آیات قرآن اصحاب سبت، در کنار دریا زندگی میکردند.<ref>سوره اعراف، آیه ۱۶۳. </ref> برخی مکان آنها را شهر ایله دانستهاند<ref> فخررازی، مفاتیح الغیب، ج۱۲، ص۴۱۲.</ref> در روایتی از امام باقر نیز شهر اصحاب سبت، ایله معرفی شده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۶۶.</ref> به گفته علامه طباطبایی از شهرهای مدین و طبریه نیز به عنوان مکان زندگی اصحاب سبت یاد شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۰۳.</ref> | بنا بر آیات قرآن اصحاب سبت، در کنار دریا زندگی میکردند.<ref>سوره اعراف، آیه ۱۶۳. </ref> برخی مکان آنها را شهر ایله دانستهاند<ref> فخررازی، مفاتیح الغیب، ج۱۲، ص۴۱۲.</ref> در روایتی از [[امام باقر(ع)]] نیز شهر اصحاب سبت، ایله معرفی شده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۶۶.</ref> به گفته [[علامه طباطبایی]] از شهرهای مدین و طبریه نیز به عنوان مکان زندگی اصحاب سبت یاد شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۰۳.</ref> | ||
بیشتر روایات، داستان اصحاب سبت را در زمان حضرت داود دانستهاند.<ref>فخررازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۲، ص۴۱۲.</ref> | بیشتر روایات، داستان اصحاب سبت را در زمان [[حضرت داود]] دانستهاند.<ref>فخررازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۲، ص۴۱۲.</ref> | ||
== تمثیل یا واقعیت دانستن مسخ== | == تمثیل یا واقعیت دانستن مسخ== | ||
بر پایه روایتی که ابن ابینجیح از مجاهد نقل کرده، منظور از مسخ اصحاب سبت در قرآن، دیگرگونه شدن آنان نیست بلکه این یک تمثیل است و تنها مسخ قلبهایشان صورت گرفته است. این آراء مجاهد مورد نقد مفسران و متکلمان قرار گرفته است. طبرسی این دیدگاه را بر خلاف ظاهر آیات و نظر بیشتر مفسران دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۶۴.</ref> | بر پایه روایتی که ابن ابینجیح از مجاهد نقل کرده، منظور از مسخ اصحاب سبت در قرآن، دیگرگونه شدن آنان نیست بلکه این یک تمثیل است و تنها مسخ قلبهایشان صورت گرفته است. این آراء مجاهد مورد نقد مفسران و متکلمان قرار گرفته است. [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] این دیدگاه را بر خلاف ظاهر آیات و نظر بیشتر مفسران دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۶۴.</ref> | ||
== پانویس== | == پانویس== | ||
{{پانویس۲}} | {{پانویس۲}} | ||
== منابع== | == منابع== | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: محمدجواد بلاغی، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش. | * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: محمدجواد بلاغی، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش. | ||
* فخررازی، محمد بن عمر، مفاتیح | * فخررازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق. | ||
* قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، تصحیح: طیب موسوی جزائری، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ق. | * قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، تصحیح: طیب موسوی جزائری، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ق. | ||
* مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | * مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. |
ویرایش