پرش به محتوا

اصحاب سبت: تفاوت میان نسخه‌ها

۸۰۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ ژوئن ۲۰۱۷
جز
اصلاح پانویس
جز (لینک)
جز (اصلاح پانویس)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[تیر]]|روز=[[۲]]|سال=[[۱۳۹۶]]|کاربر=Shamsoddin  }}
'''اصحاب سَبْت''' گروهی از [[بنی‌اسرائیل]] بودند که بنا به آیات [[قرآن]] به خاطر نافرمانی خدا و صید ماهی در [[شنبه|روز شنبه]]، بر اثر [[عذاب الهی]] بوزینه شدند. بیشتر [[روایت|روایات]] ماجرای اصحاب سبت را در زمان [[حضرت داود]] و در شهر ایله دانسته‌اند.
'''اصحاب سَبْت''' گروهی از [[بنی‌اسرائیل]] که بنا به آیات قرآن به خاطر نافرمانی خدا و صید ماهی در [[روز شنبه]] به [[عذاب الهی]] گرفتار شدند.
== نامگذاری==
== نامگذاری==
سَبت در لغت به معنای دست کشیدن از کار و استراحت کردن است<ref> جفری، ص۱۶۱.</ref> این واژه نزد عبرانیان به معنای روز شنبه نیز به کار می‌رفته است.<ref>مشکور، ج۱، ص۳۵۲.</ref>  
سَبت در لغت به معنای دست کشیدن از کار و استراحت کردن است<ref> Jeffery ،The Foreign Vocabulary of the Qur p، ۱۹۸۳م، ص۱۶۱ بنقل از دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۱۳۵(مدخل اصحاب سبت).</ref> این واژه نزد عبرانیان به معنای روز شنبه نیز به کار می‌رفته است.<ref>مشکور، فرهنگ تطبیقی عربی با زبان‌های سامی و ایرانی، ۱۳۵۷ش، ج۱، ص۳۵۲ بنقل از دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۱۳۵(مدخل اصحاب سبت).</ref>  
سبت از روزهای مذهبی یهود است و نزد آنان قداست ویژه‌ای دارد. در [[عهد عتیق]] و تلمود انجام کارهای غیر عبادی همچون تجارت، صید ماهی و پرندگان در این روز ممنوع شده است.<ref> کتاب مقدس، سفر خروج، ۲۰: ۹-۱۰؛ سفر لاویان، ۲۳: ۱-۳؛ سفر تثنیه، ۵: ۱۲-۱۵؛ ر. ک. تلمود، ۱۰۶p به بعد.</ref>  
سبت از روزهای مذهبی یهود است و نزد آنان قداست ویژه‌ای دارد. در [[عهد عتیق]] و تلمود انجام کارهای غیر عبادی همچون تجارت، صید ماهی و پرندگان در این روز ممنوع شده است.<ref> کتاب مقدس، سفر خروج، ۲۰: ۹-۱۰؛ سفر لاویان، ۲۳: ۱-۳؛ سفر تثنیه، ۵: ۱۲-۱۵؛ ر. ک. تلمود، ۱۰۶p به بعد.بنقل از دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۱۳۵(مدخل اصحاب سبت).</ref>  


بنا بر برخی روایات خدا به وسیله [[حضرت موسی]]، از یهود خواسته بود [[روز جمعه]] را بزرگ دارند و در آن کارهای غیرعبادی انجام ندهند اما یهودیان شنبه را افضل دانستند و خدا شکار را در شنبه بر آنها [[حرام]] کرد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۴۹.</ref>گروهی از بنی‌اسرائیل، در روز شنبه به صید ماهی پرداختند و بر اثر عذاب الهی به بوزینه تبدیل شدند.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۴۴.</ref> [[قرآن]] از این گروه به اصحاب سبت یاد کرده است.<ref>سوره نساء، آیه۴۷.</ref>
بنا بر برخی روایات خدا به وسیله [[حضرت موسی]]، از یهود خواسته بود [[روز جمعه]] را بزرگ دارند و در آن کارهای غیرعبادی انجام ندهند اما یهودیان شنبه را افضل دانستند و خدا شکار را در شنبه بر آنها [[حرام]] کرد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۴۹.</ref>گروهی از بنی‌اسرائیل، در روز شنبه به صید ماهی پرداختند و بر اثر عذاب الهی به بوزینه تبدیل شدند.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۴۴.</ref> [[قرآن]] از این گروه به اصحاب سبت یاد کرده است.<ref>سوره نساء، آیه۴۷.</ref>
خط ۱۶: خط ۱۵:


== تمثیل یا واقعیت دانستن مسخ==
== تمثیل یا واقعیت دانستن مسخ==
بر پایه روایتی که ابن ابی‌نجیح از مجاهد نقل کرده، منظور از مسخ اصحاب سبت در قرآن، دیگرگونه شدن آنان نیست بلکه این یک تمثیل است و تنها مسخ قلب‌هایشان صورت گرفته است. این آراء‌ مجاهد مورد نقد مفسران و متکلمان قرار گرفته است. [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] این دیدگاه را بر خلاف ظاهر آیات و نظر بیشتر مفسران دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۶۴.</ref>
بر پایه روایتی که ابن ابی‌نجیح از مجاهد نقل کرده، منظور از مسخ اصحاب سبت در [[قرآن]]، دیگرگونه شدن آنان نیست بلکه این یک تمثیل است و تنها مسخ قلب‌هایشان صورت گرفته است. این آراء‌ مجاهد مورد نقد مفسران و متکلمان قرار گرفته است. [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] این دیدگاه را بر خلاف ظاهر آیات و نظر بیشتر مفسران دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۶۴.</ref>
== پانویس==
== پانویس==
{{پانویس۲}}
{{پانویس۲}}
== منابع==
== منابع==
* تفسیر منسوب به امام حسن عسکری، قم، مدرسة الامام المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، ۱۴۰۹ق.
* طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق.
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: محمدجواد بلاغی، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش.
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: محمدجواد بلاغی، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش.
* فخررازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.
* فخررازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.
* قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، تصحیح: طیب موسوی جزائری، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.
* قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، تصحیح: طیب موسوی جزائری، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.
* مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
* مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
* طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق.
* مشکور، محمدجواد، فرهنگ تطبیقی عربی با زبان‌های سامی و ایرانی، تهران، ۱۳۵۷ش.
* تفسیر منسوب به امام حسن عسکری، قم، مدرسة الامام المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، ۱۴۰۹ق.
{{چپ‌چین}}
* Jeffery, A., The Foreign Vocabulary of the Qur p ? n, Baroda,۱۹۸۳.
{{پایان}}
== پیوند به بیرون==
== پیوند به بیرون==
* منبع: [http://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/9756 دایرة المعارف بزرگ اسلامی]
* منبع: [http://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/9756 دایرة المعارف بزرگ اسلامی]