۱۷٬۸۳۰
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تصحیح اطلاعات کتابشناسی) |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
آغاز سب و لعن امام علی(ع) توسط بنیامیه، از زمان حیات ایشان گزارش شده؛ به صورتی که بنابر گزارشهای تاریخی، یکی از شروط [[امام حسن(ع)]] در [[صلح امام حسن|صلح با معاویه]] این بود که علی بن ابیطالب در منابر لعن نشود.<ref>طبرسی، إعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۲۰۶.</ref> گزارشهایی از سب امام علی توسط معاویه، [[مروان بن حکم]] و [[مغیرة بن شعبه]]، در منابع تاریخی نقل شده است.<ref>طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۲۵۳؛ بلاذری، أنساب الأشراف، | آغاز سب و لعن امام علی(ع) توسط بنیامیه، از زمان حیات ایشان گزارش شده؛ به صورتی که بنابر گزارشهای تاریخی، یکی از شروط [[امام حسن(ع)]] در [[صلح امام حسن|صلح با معاویه]] این بود که علی بن ابیطالب در منابر لعن نشود.<ref>طبرسی، إعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۲۰۶.</ref> گزارشهایی از سب امام علی توسط معاویه، [[مروان بن حکم]] و [[مغیرة بن شعبه]]، در منابع تاریخی نقل شده است.<ref>طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۲۵۳؛ بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۰۰ق/۱۹۷۹م، ج۵، ص۲۴۳.</ref> فرمان عمومی برای ممنوعیت نقل فضایل امام علی، ممنوعیت روایت کردن از وی، ممنوعیت یاد کردن از او به نیکی، و ممنوعیت نامگذاری فرزندان به نام علی، از دیگر اقداماتی است که دشمنان او به اجرا گذاشتهاند.<ref>نگاه کنید به: محمدی ریشهری، دانشنامه امیر المؤمنین، ۱۴۲۸ق، ص۴۷۵-۴۸۳.</ref> پس از [[قتل عثمان]] طرفداران وی برای سرپیچی از [[بیعت]] با امام علی (ع)، او را عامل قتل عثمان جلوه میدادند. معاویه نیز برای حفظ این تقابل، دستور داد امام علی(ع) را سب و لعن کنند.<ref>نگاه کنید به: جمشیدیها و دیگران، «پروپاگاندای بنی امیه علیه خاندان پیامبر (ص)»، ص۱۵ـ۱۸؛ کوثری، «بررسی ریشههای تاریخی ناصبیگری»، ص۹۶ـ۱۰۰.</ref> به گفته زمخشری در زمان بنی امیه بر روی ۷۰ هزار منبر به پیروی از سنتی که معاویه بنا نهاده بود امام علی(ع) لعن میشد.<ref>زمخشری، ربیع الابرار، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۱۸۶.</ref> | ||
سبّ [[امام علی(ع)]] حدود شصت سال تا زمان خلافت [[عمر بن عبدالعزیز]] ([[سال ۹۹ قمری|۹۹]]-[[سال ۱۰۱ قمری|۱۰۱ق]]) جریان داشت و او پس از آنکه به خلافت رسید به تمام والیان خویش دستور داد این عمل را ترک کنند. چنانکه [[ابن خلدون]]، مورخ قرن هشتم نقل کرده، بنیامیه پیوسته علی(ع) را لعن میکردند، تا اینکه عمر بن عبدالعزیز به همه مناطق اسلامی نامه نوشت و دستور توقف آن را صادر کرد.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۹۴.</ref> براساس روایتی که از امسلمه، یکی از زنان پیامبر در بسیاری از کتابهای روایی نقل شده، پیامبر، ناسزا گفتن به امام علی(ع) را همچون ناسزا گفتن به خود، و در نسخههایی دیگر، همسان با ناسزا گفتن به خداوند دانسته است.<ref>سید بن طاووس، بناء المقالة الفاطمیة، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۷ق، ج۴۲، ص۵۳۳.</ref> [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در [[بحار الأنوار]]، علاوه بر روایت منسوب به امسلمه، روایات دیگری نیز در این باب نقل کرده است.<ref>نگاه کنید به: علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۱۱-۳۳۰.</ref> | سبّ [[امام علی(ع)]] حدود شصت سال تا زمان خلافت [[عمر بن عبدالعزیز]] ([[سال ۹۹ قمری|۹۹]]-[[سال ۱۰۱ قمری|۱۰۱ق]]) جریان داشت و او پس از آنکه به خلافت رسید به تمام والیان خویش دستور داد این عمل را ترک کنند. چنانکه [[ابن خلدون]]، مورخ قرن هشتم نقل کرده، بنیامیه پیوسته علی(ع) را لعن میکردند، تا اینکه عمر بن عبدالعزیز به همه مناطق اسلامی نامه نوشت و دستور توقف آن را صادر کرد.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۹۴.</ref> براساس روایتی که از امسلمه، یکی از زنان پیامبر در بسیاری از کتابهای روایی نقل شده، پیامبر، ناسزا گفتن به امام علی(ع) را همچون ناسزا گفتن به خود، و در نسخههایی دیگر، همسان با ناسزا گفتن به خداوند دانسته است.<ref>سید بن طاووس، بناء المقالة الفاطمیة، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۷ق، ج۴۲، ص۵۳۳.</ref> [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در [[بحار الأنوار]]، علاوه بر روایت منسوب به امسلمه، روایات دیگری نیز در این باب نقل کرده است.<ref>نگاه کنید به: علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۱۱-۳۳۰.</ref> | ||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
===مغیرة بن شعبه=== | ===مغیرة بن شعبه=== | ||
بلاذری، مورخ قرن سوم هجری، اشکال [[مغیرة بن شعبه]] که ۹ سال والی کوفه از سوی معاویه بود را این میداند که او به صورت مداوم از علی بن ابیطالب بدگویی کرده و به او دشنام میداد.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، | بلاذری، مورخ قرن سوم هجری، اشکال [[مغیرة بن شعبه]] که ۹ سال والی کوفه از سوی معاویه بود را این میداند که او به صورت مداوم از علی بن ابیطالب بدگویی کرده و به او دشنام میداد.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۰۰ق/۱۹۷۹م، ج۵، ص۲۴۳.</ref> | ||
===حجاج بن یوسف=== | ===حجاج بن یوسف=== | ||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
* ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۷ق/۱۹۹۶م. | * ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۷ق/۱۹۹۶م. | ||
* ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۹ق/۱۹۹۸م. | * ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۹ق/۱۹۹۸م. | ||
* بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق | *بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق احسان عباس، بیروت، جمعیة المستشرقین الالمانیه، ۱۴۰۰ق/۱۹۷۹م. | ||
* بلخی، مقاتل بن سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، تحقیق: شحاته، عبدالله محمود، بیروت، دار إحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۲۳ق. | * بلخی، مقاتل بن سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، تحقیق: شحاته، عبدالله محمود، بیروت، دار إحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۲۳ق. | ||
* بلقانآبادی، حسن، شواهد نصب در آثار بخاری، مقدمه: نجم الدین طبسی، بیجا، بیتا. | * بلقانآبادی، حسن، شواهد نصب در آثار بخاری، مقدمه: نجم الدین طبسی، بیجا، بیتا. |
ویرایش