صالح المؤمنین: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه صالح‌المؤمنین که از آیه چهارم [[سوره تحریم]] گرفته شده به‌معنای بهترین [[مؤمنان]] یا مؤمنان شایسته است.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۴۲.</ref>  

بعضی از [[مفسران]] صالح را در ترکیب مذکور اسم جنس دانسته که بر جمعی از [[مسلمانان]] صادق است؛<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۴۷۱؛ آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۴، ص۳۴۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۴، ص۲۸۰.</ref> از این‌رو آن را شامل همه مؤمنان صالح، باتقوا و کامل‌الایمان می‌دانند.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۴، ص۲۸۰.</ref> در مقابل برخی دیگر عمومیت صالح‌المومنین را نسبت به مسلمانان رد کرده و معتقدند این واژه فقط بر یک شخص قابل صدق است. به گفته [[علامه طباطبایی]] «صالح‌المومنین» معنایی غیر از معنای «الصالح من المومنین» دارد؛ چراکه ترکیب دوم به دلیل داشتن الف و لام بر سر کلمه صالح اسم جنس است و افاده عموم می‌کند؛ ولی ترکیب اول جنسیت و عمومیت را نمی‌رساند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۳۳۲.</ref>

== آیه صالح‌المومنین ==

درباره شأن نزول آیه صالح‌المومنین روایاتی نقل شده که از اذیت و آزار برخی [[زنان پیامبر اسلام]] نسبت به او حکایت دارد. طبق این روایات روزی پیامبر اسلام نزدِ یکی از همسران خود عسل تناول کرد که باعث ناراحتی [[عایشه]] و [[حفصه]] به دلیل عدم رعایت نوبت حضور پیامبر نزد آنان گردید. آن دو تصمیم گرفتند زمانی‌که پیامبر(ص) نزدشان رفت با کناره‌گیری از وی به بهانه بوی بد عسلی که خورده او را اذیت کنند و برخی از دیگر [[زنان پیامبر]] را نیز همراه خود کردند؛ این در حالی بود که پیامبر اسلام(ص) همیشه خوشبو و معطر بود. بعد از این برخورد زنان، پیامبر اسلام خوردن عسل را بر خود تحریم کرد و در برخی روایات آمده که از همسران خود نیز کناره و تصمیم به [[طلاق]] آنان گرفت و ناراحتی زیادی در قلب خود احساس می‌کرد. بعد از مدتی خداوند با نزول آیات سوره تحریم، پیامبر(ص) را از حرام کردن چیزهایی که بر او [[حلال]] است، باز داشت و برای حمایت از او آیه چهارم سوره تحریم را نازل کرد. در این آیه خود، [[جبرئیل]]، صالح‌المؤمنین و دیگر فرشتگان را حامی پیامبر(ص) معرفی کرده است.<ref>واحدی، اسباب نزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۴۵۹-۴۶۱.</ref>