آزر: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[شیخ طوسی]] در اثبات این مطلب به روایت صحیحی<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۴، ص۱۷۵.</ref> از [[پیامبر(ص)]] استناد می‌کند: «فَلَمَّا خَلَقَ آدَمَ جَعَلَنَا فِی صُلْبِهِ، ثُمَّ نَقَلَنَا مِنْ صُلْبِ إِلَی صُلْبِ فِی أَصْلَابِ الطَّاهِرِینَ وَ أَرْحَامِ الْمُطَهَّرَات؛ پس از خلق آدم، خداوند من و علی(ع) را در نسل مردان و زنان پاک منتقل می‌کرد و ما را به هیچیک از پلیدی‌های جاهلیت آلوده نکرد.»<ref>طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۱۸۳.</ref> شیخ طوسی بر اساس همین روایت نتیجه می‌گیرد که با توجه به بت‌پرست بودن آزر، امکان ندارد که وی پدر حضرت ابراهیم(ع) و جد [[پیامبر(ص)]] باشد.<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۴، ص۱۷۵.</ref>

* برخی از مفسران بر این مطلب چنین استدلال کرده‌اند::

# در هیچیک از منابع تاریخی اسم پدر ابراهیم، «آزر» شمرده نشده است؛ بلکه همه «تارخ» نوشته‌اند.

# از آیه ۱۱۴ [[سوره توبه]] استفاده می‌شود که ابراهیم(ع) پس از مأیوس شدن از ایمان آوردن آزر (أب خویش)، دیگر برای وی طلب آمرزش نکرد؛ اما در اواخر عمر و پس از بنای [[کعبه]] برای پدر و مادرش (با تعبیر والدین) طلب آمرزش کرد و نشان می‌دهد که والد وی غیر از أب (به معنای عمو یا جد مادری) است.

# از روایات اسلامی نیز برداشت می‌شود که پدر حضرت ابراهیم (که از اجداد پیامبر(ص) نیز به شمار می‌آید) نمی‌توانسته مشرک باشد.<ref>رجوع کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۳۰۳-۳۰۷.</ref>

* علامه طباطبایی در المیزان معتقد است در زبان عربی «أب» به کسی اطلاق می‌شود که امور فرد را بر عهده دارد در نتیجه به پدر، عمو، جد، پدر زن، و حتی به رئیس و بزرگ قبیله نیز «أب» گفته می‌شود. او برای این ادعا شواهدی قرآنی ارائه می‌کند.<ref> علامه طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۰ش، ج۷، ص۲۳۴.</ref>

ظاهر تعبیر به «أب»، پدر بودن را می‌رساند. بنابراین برخی  از مفسران به همین ظاهر اکتفا کرده و به اشکالات پاسخ داده‌اند.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۳، ص۳۱.</ref>