توسل به مردگان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تَوَسُّل به مردگان''' یا '''توسل به اَموات'''، واسطه قراردادن بزرگان دینی پس از مرگ آنان نزد خداوند برای برآورده شدن حاجت‌. توسل به مردگان از اعتقادات [[اسلام|مسلمانان]] به‌ویژه [[شیعیان]] است که بر مبنای پذیرش [[سماع موتی]] و [[حیات برزخی]] بنا شده است. در منابع شیعه و [[سنی]] مواردی از توسل اهل بیت  و برخی [[صحابه]] به [[پیامبر(ص)]] پس از وفات آن حضرت آمده است. [[وهابیت|وهابی‌ها]] و [[ابن تیمیه]] توسل به مردگان را نمی‌پذیرند.  

بیشتر عالمان اهل سنت، توسل به اموات را جایز دانسته و به بزرگان دینی متوسل می‌شده‌اند. [[سمهودی]] از علمای شافعی قرن دهم قمری گزارش‌هایی از کسانی که با توسل به پیامبر به خواست‌های خود رسیده‌اند، را در کتاب [[وفاء الوفاء باخبار‌دار المصطفی]] آورده است.<ref> سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۱۹۵.</ref> ابوعلی خلال گفته است هر گاه برایش مشکلی پیش می‌آمده به زیارت قبر [[امام کاظم(ع)]] می‌رفته و به او [[توسل]] می‌کرده و مشکلش برطرف می‌شده است.<ref> بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۳۳.</ref> از محمد بن ادریس شافعی نقل شده که اهل بیت پیامبر(ص) را وسیله تقرب به خداوند معرفی کرده است.<ref>شوشتری، احقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۹، ص۶۸۶</ref>

وهابیان توسل به مردگان را جایز و مشروع نمی‌دانند. [[ابن تیمیه]] بر این باور است که توسل به دعای پیامبر(ص) و صالحان، فقط در زمان حیات آنان صحیح است و توسل به آنان پس از مرگشان، [[شرک]] است.<ref>ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۱، ص۱۵۹.</ref>   

از نظر موافقان توسل، میان توسل در حیات و ممات اولیاء الهی تفاوتی نیست. همان‌گونه که در زمان حیات پیامبر(ص) و دیگر اولیای خدا می‌توان از آنان خواست تا برای انسان [[دعا]] و [[استغفار]] کنند، پس از حیات آنان نیز می‌توان همین درخواست را داشت.<ref>رک، سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۱۹۷-۱۹۶.</ref> همچنین در این زمینه به آیه {{متن قرآن|وَلَوْ أنَّهُمْ إذْ ظَلَمُوا أنْفُسَهُمْ جَاءُوک فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوَّاباً رَحیماً|.|سوره=[[سوره نساء|نساء]]|آیه=۶۴}} استناد شده که هم زمان حیات پیامبر(ص) و هم پس از مرگ آن حضرت را در برمی‌گیرد.<ref>ر. ک. ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۱، ص۱۵۹.</ref>{{منبع بهتر}} سیره مسلمانان از جمله صحابه نشان می‌دهد که توسل به اموات امری جایز بوده است.<ref> نگاه کنید به: سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۱۹۷-۱۹۵.</ref>