توسل به مردگان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تَوَسُّل به مردگان''' یا '''توسل به اَموات'''، واسطه قراردادن بزرگان دینی پس از مرگ آنان نزد خداوند برای برآورده شدن حاجت‌. توسل به مردگان از اعتقادات [[اسلام|مسلمانان]] به‌ویژه [[شیعیان]] است که بر مبنای پذیرش [[سماع موتی]] و [[حیات برزخی]] بنا شده است. در روایات شیعه مواردی از توسل اهل بیت  به پیامبر(ص) پس از درگذشت او آمده است. گزارش‌هایی از [[توسل]] برخی [[صحابه]] به [[پیامبر(ص)]] پس از وفات آن حضرت در منابع [[اهل‌سنت]] نیز آمده است. [[وهابیت|وهابی‌ها]] توسل به مردگان را نمی‌پذیرند.  

عالمان اهل سنت، توسل به اموات را جایز می‌دانند و به بزرگان دینی متوسل می‌شده‌اند. [[سمهودی]] از علمای شافعی قرن دهم قمری گزارش‌هایی از کسانی که نزد قبر پیامبر، به او متوسل شده و به خواست‌های خود رسیده‌اند، را در کتاب [[وفاء الوفاء باخبار‌دار المصطفی]] آورده است.<ref> سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۱۹۵.</ref> ابوعلی خلال گفته است هر گاه برایش مشکلی پیش می‌آمده به زیارت قبر [[امام کاظم(ع)]] می‌رفته و به او [[توسل]] می‌کرده و مشکلش برطرف می‌شده است.<ref> بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۳۳.</ref> محمد بن ادریس شافعی، اهل بیت پیامبر(ص) را وسیله تقرب به خداوند معرفی می‌کند.<ref>دیوان شافعی، ص۱۶۲، الصواعق المحرقه، ص۱۷۸. </ref>

[[وهابیان]] با استناد به [[آیه|آیات]] {{متن قرآن|و ما أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِی الْقُبُور|.|سوره=[[سوره فاطر|فاطر]]|آیه=۲۲}} و {{متن قرآن|إِنَّک لاَ تُسْمِعُ الْمَوْتَی|.|سوره=[[سوره نمل|نمل]]|آیه=۸۰}} مشروعیت توسل به مردگان را نمی‌پذیرند.<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۱، ص۵۵.</ref> آنان حیات برزخی و [[سماع موتی]] را انکار می‌کنند و بر این باورند که با مرگ ارتباط مرده با زندگان قطع می‌شود.{{مدرک}} البته [[ابن تیمیه]] با اینکه [[حیات برزخی]] را پذیرفته<ref>ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، الطبعة: شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۲۴، ص۳۲۶-۳۳۱.</ref>، بر این باور است که توسل به دعای پیامبر(ص) و صالحان، فقط در زمان حیات آنان صحیح است و توسل به آنان پس از مرگشان، [[شرک]] است.<ref>ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، الطبعة: شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۱، ص۱۵۹.</ref>   

از نظر موافقان توسل، فرقی بین توسل در حیات و ممات اولیاء الهی نیست  و اگر توسل به اولیاء الهی در حال ممات شرک باشد در حال حیات آنان نیز شرک خواهد بود.{{مدرک}}اما همان‌گونه که در زمان حیات پیامبر(ص) و دیگر اولیای خدا می‌توان از آنان خواست تا برای انسان [[دعا]] و [[استغفار]] کنند، پس از حیات آنان نیز می‌توان همین درخواست را داشت.<ref>رک، سمهودی، وفاء الوفاء، ۲۰۰۶م، ج۴، ص۱۹۷-۱۹۶.</ref> همچنین در این زمینه به آیه {{متن قرآن|وَلَوْ أنَّهُمْ إذْ ظَلَمُوا أنْفُسَهُمْ جَاءُوک فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوَّاباً رَحیماً|.|سوره=[[سوره نساء|نساء]]|آیه=۶۴}} استناد شده که هم زمان حیات پیامبر(ص) و هم پس از مرگ آن حضرت را در برمی‌گیرد.<ref>ر. ک. ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، الطبعة: شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۱، ص۱۵۹.</ref>{{منبع بهتر}}