پرش به محتوا

عصمت: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۰۲۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۱
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{{اعتقادات شیعه}}
{{اعتقادات شیعه}}
{{درباره ۲|'''عصمت'''|آشنایی با عصمت انبیاء و عصمت امامان مدخل|عصمت پیامبران|و|عصمت امامان}}
{{درباره ۲|'''عصمت'''|آشنایی با عصمت انبیاء و عصمت امامان مدخل|عصمت پیامبران|و|عصمت امامان}}
'''عصمت''' اجتناب و دوری از [[گناه]] و نافرمانی [[خدا|خداوند]] است و به کسی که عصمت داشته باشد و از گناه دوری نماید، معصوم گفته می‌شود. اعتقاد به [[عصمت پیامبران]] و [[امامان شیعه]] از گناهان عمدی و سهوی، از آموزه‌ها و اعتقادات [[شیعه]] است. عصمت از سهو و خطا در امور روزمره زندگی این افراد، مورد اختلاف بین علما است.
'''عصمت''' محفوظ بودن از [[گناه]] و خطا است. متکلمان عدلیه، عصمت را به لطف الهی و [[فلسفه اسلامی|حکمای مسلمان]] به ملکه نفسانی تعریف کرده‌اند که معصوم را از گناه و خطا بازمی‌دارد.  
درباره منشأ عصمت و عامل مصونیت معصوم از گناه و خطا دیدگاه‌های گوناگونی ارائه شده است که برخی از آنها عبارتند از: لطف الهی، علم ویژه، اراده و انتخاب، مجموع عوامل  طبیعی، انسانی و الهی. گفته شده متکلمان و حکما [[اجماع|اتفاق نظر]] دارند که عصمت با اختیار سازگار و معصوم بر انجام معصیت توانا است. ازاین‌رو،‌ مستحق مدح و پاداش است.


اعتقاد به حقانیت هر دینی و عمل بر اساس آموزه‌های آن، وابسته به اثبات عصمت پیامبر آن دین است. در مباحث درون‌دینی، عصمت پیامبران در دریافت و ابلاغ [[وحی]]، با دلیل عقلی اثبات می‌شود؛ اما عصمت در حیطه عملی زندگی آنان، بیشتر متکی به دلیل نقلی است.
اعتقاد به [[عصمت پیامبران]] و [[امامان شیعه]]، از آموزه‌ها و باورهای اساسی [[شیعه]] است؛ البته در مورد گستره عصمت اختلاف نظر وجود دارد. عصمت پیامبران از [[شرک]] و [[کفر]]، عصمت در دریافت و ابلاغ [[وحی]] و عصمت از گناهان عمدی پس از [[نبوت]] را همه متکلمان مسلمان پذیرفته‌اند. علمای امامیه امامان شیعه(ع) را از هر گونه [[گناهان کبیره|گناه کبیره]] و صغیره و از هرگونه خطا و اشتباه در تمام طول عمر،‌ معصوم می‌دانند. به گفته [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]، شیعیان اجماع دارند که همه [[فرشته|فرشته‌ها]] از هرگونه گناه کبیره و صغیره معصوم هستند.
 
اشکالاتی به عصمت وارد شده است. از جمله برخی آن را با طبیعت بشری که دارای نیروهای مختلف شهوانی و نفسانی است، ناسازگار دانسته‌اند. در پاسخ گفته شده وجود امیال نفسانی و شهوانی فقط زمینه‌ساز آلودگی به گناه است و ملازم با انجام آن نیست؛ زیرا ممکن است موانعی مانند علم و اراده از تأثیر آن امیال جلوگیری کنند. انسان به گونه‌ای آفریده شده است که توان عروج به قله عصمت را دارد.
برخی معتقدند اندیشه عصمت در منابع اولیه اسلامی وجود نداشت و بدعتی است که از اهل کتاب، ایران باستان، تصوف یا آموزه‌های [[زرتشت|زرتشتی]] وارد تعالیم اسلامی شده است. در پاسخ گفته شده اعتقاد به عصمت در میان مسلمانان صدر اسلام رایج بوده و ریشه در تعالیم [[قرآن]] و [[پیامبر اسلام(ص)]] دارد.


==مفهوم‌شناسی==
==مفهوم‌شناسی==
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۱۳۸

ویرایش