اصول مذهب شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

اصول مذهب شیعه، به اصل‌های پنجگانه‌ای (توحید، نبوت، معاد، امامت و عدل) گفته می‌شود<ref> نگاه کنید به محمدی ری‌شهری، دانشنامه عقاید اسلامی، ۱۳۸۵ش، ج۸، ص۹۹.</ref> که پایه و اساس مذهب شیعه را تشکیل می‌دهند<ref>نگاه کنید به محمدی ری‌شهری، دانشنامه عقاید اسلامی، ۱۳۸۵ش، ج۸، ص۹۷.</ref> و اعتقاد داشتن به همه آنها با هم، باعث می‌شود فرد شیعه محسوب شود و اعتقاد نداشتن به هر کدام از آنها، او را از دایره [[تشیع]] خارج می‌کند.{{مدرک}} البته سه اصل توحید، نبوت و معاد از [[اصول دین]] هستند که باور نداشتن به هر کدام از آنها موجب خروج از دین اسلام و [[کفر]] نیز می‌گردد.<ref>نگاه کنید به امام خمینی، کتاب الطهاره، ۱۴۲۷ق، ج۳، ص۴۳۷-۴۳۸.</ref>

امامت<ref> نگاه کنید به سبحانی، الالهیات علی هدی الکتاب و السنة و العقل، ۱۴۱۷ق، ج۴، ص۱۰.</ref> و عدل دو اصل اختصاصی مذهب تشیع هستند:

باور به اینکه خداوند چه در نظام تکوین و چه در نظام تشریع به حق رفتار می‌کند و ظلم نمی‌کند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۴۹.</ref> به گفته [[مصباح یزدی]]، عدل به خاطر اهمیتی که در [[علم کلام]] دارد از اصول مذهب شیعه و معتزله محسوب شده است.<ref> مصباح یزدی، آموزش عقائد، ص۱۶۱.</ref> همچنین مرتضی مطهری علت اینکه عدل جزو اصول مذهب شیعه قرار گرفته است را پیدایش عقایدی همچون انکار آزادی و اختیار انسان در میان مسلمانان می‌دانست که بر اساس آنها کیفر دادن انسان مجبور با عدالت خدا سازگار نبود.<ref> مطهری، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۴۹.</ref> شیعه و معتزله، مجبور بودن انسان را منافی عدل الهی دانستند و به همین خاطر به عدلیه مشهور شدند.<ref> مطهری، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۴۹.</ref> از نظر عدلیه افعال، صرف‌نظر از انتسابشان به خدا، متّصف به حسن و قبح مى‌شوند و عقل انسان هم می‌تواند حسن و قبح آنها را درک كند. در مقابل، اشاعره معتقدند هرآنچه از خداوند صادر شود، نیکو است حتی اگر ظلم باشد. آنان بر اساس حسن و قبح شرعی عمل خداوند را ملاک عدل می‌دانند.{{مدرک}}

*محمدی ری‌شهری، دانشنامه عقاید اسلامی، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۵ش.

* شهید ثانی‌، زین‌الدین‌، حقائق‌ الایمان‌، به‌کوشش‌ مهدی‌ رجایی‌، قم‌، کتابخانة آیت‌الله‌ مرعشی‌.

* مصباح یزدی، آموزش عقاید، تهران، نشر امیرکبیر، ۱۳۷۷.

* مطهری، مجموعه آثار، تهران، نشر صدرا.

  | استناد به منابع مناسب = <!--ندارد، ناقص، کامل-->ندارد

  | جامعیت = <!--ندارد، دارد-->ندارد