ناصرالدین شاه قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها

شاه به شکار و هنر علاقه بسیار داشت<ref>(رمضانی، ناصرالدین شاه قاجار، ۱۳۸۳ش، ص۶۵)</ref> و تا حدودی با زبان فرانسه آشنا بود.<ref>بی‌نام، ناصرالدین شاه قاجار، ضمیمه نامه فرهنگستان، ۱۳۸۷ش، ص۲۵.</ref>

گزارش‌های تاریخی متفاوتی از دین‌داری ناصرالدین شاه نقل شده است. برخی [[نماز|نمازخواندن]] و [[روزه|روزه گرفتن]] او را نقل کرده و او را در ظاهر مذهبی و دیندار دانسته‌اند.<ref>رمضانی، ناصرالدین شاه قاجار، ۱۳۸۳ش، ص۶۵.</ref> برخی دیگر نیز رفتارهای دیگر شاه را توجه داشته و او را چندان مقید به [[شریعت اسلام|شریعت]] ندانسته‌اند. <ref>چهل سال تاریخ ایران، ص۶۶۲)</ref>

برخی مورخان به این نکته نیز توجه داشته‌اند که سران قاجار شاخه مهمی از [[قزلباش|قزلباشان]] [[صفویه|عهد صفی]] بوده‌اند و خود را نامزد برحق سلطنت می‌شمردند.<ref>قبله عالم، ص۳۸</ref> به همین جهت، ارتباط خوبی با علمای دین برقرار کردند.<ref>(قبله عالم، ص۴۰)</ref>

گنبد [[حرم]] [[امام هادی(ع)]] و [[امام حسن عسکری(ع)]] در [[سامرا]] به دستور ناصرالدین شاه طلاکاری شد. <ref>(چهل سال تاریخ ایران، ص۶۶۲)</ref>

ناصر الدین شاه حدود پنجاه سال پادشاهی کرد.<ref>(پژوهشکده تحقیقات اسلامی، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ۱۳۹۰ش، ص۱۶)</ref> در دوران او، وجود قحطی‌ها، جنگ‌ها، شورش‌ها، درگیری‌های مختلف در دربار، صدراعظم‌های مختلف،‌ قدرت نهادهای مذهبی و بازاری، امتیازهای مختلف به غرب؛ جدایی افغانستان و ... فراز و نشیب‌های بسیاری را سبب شد.<ref>برای اطلاعات بیشتر رجوع کنید به: مصحفی، ایران در دوره ناصرالدین شاه، تاریخ جامع ایران، ج۱۲، ص۱۷۶- ۱۸۰ و فرهمند، گذری بر امتیازات پی در پی انگلیس در عهد ناصری، ص۱۱۶ </ref>

مورخان دوره پنجاه ساله سلطنت ناصرالدین شاه را به مانند دیگر پادشاهان قاجار، دوران رقابت شدید [[روسیه]] و [[انگلستان]] در تأمین منافع خویش دانسته‌اند. هر اقدامی در ایران با منافع یکی از این دو کشور در تقابل بود، به مشکل می‌خورد. شاه برای بسیاری از امور باید رضایت آنان را به دست می‌آورد.<ref>مصحفی، ایران در دوره ناصرالدین شاه، تاریخ جامع ایران، ج۱۲، ۲۱۶-۲۱۷.</ref> در [[روزنامه وقایع اتفاقیه]] در این مورد نوشته شده بود: «شاه به قدری از کیفیت حالی خود متنفر شده‌است که حکومت یک ده در حالتی که غیرمحکوم [خارجی] باشد به مراتب ترجیح به این سلطنت می‌دهد».<ref>امانت، عباس. ۳۷۸–۳۷۹</ref>

پیروان [[علی محمد باب]] در شهرهای مختلف قیام کردند و شکست خوردند.<ref>(قبله عالم، ص۲۸۷)</ref>

قیام آنان با خونریزی بسیار همراه بود.<ref>(نقش روحانیت پیشرو در جنبش مشروطیت، ص۱۹۴)</ref>  

علی محمد باب به دستور [[امیرکبیر]] در [[شعبان]] سال ۱۲۶۶قمری در تبریز اعدام شد. <ref>(قبله عالم، ص۲۸۷)</ref>

در [[شوال]] سال ۱۲۶۸ هجری قمری، تعدادی از بابیان ناصرالدین شاه را ترور کردند. این ترور ناموفق بود.<ref>(قبله عالم، ص۲۸۴)</ref> چند روز پس از این ترور نافرجام، دستگاه شاهنشاهی به سرکوبی فرقه بابیه پرداخت و تا حدود زیادی نیز موفق شد. <ref>(قبله عالم، ص۲۹۰-۲۹۲)</ref>

در این دوره، به جهات مختلف امتیازات بسیاری به کشورهای خارجی داده شد.<ref>فرهمند، گذری بر امتیازات پی در پی انگلیس در عهد ناصری، ص۱۱۶</ref>  

برخی از آن‌ها موجی از اعتراضات داخلی را به همراه داشت که مهم‌ترین آن‌ها قرارداد رژی بود که موجب [[نهضت تنباکو]] گردید.<ref>فرهمند، گذری بر امتیازات پی در پی انگلیس در عهد ناصری، ص۱۲۸.</ref>

همچنین [[قرارداد پاریس]] نیز در دوره ناصرالدین شاه امضا شد. ایران پس از سال‌ها کشمکش توانست [[هرات]] را تحت سلطه خود در بیاورد. اما [[انگلستان|دولت انگلستان]] از جنوب ایران حمله کرده، [[بوشهر]] و [[خرمشهر]] را تصرف کرد. دولت ایران مجبور شد از هرات دست کشیده و استقلال [[افغانستان]] را به رسمیت بشناسد. این قرارداد در [[پاریس]] امضا شد و به قرارداد پاریس نیز مشهور گشت.<ref>(فرهمند، گذری بر امتیازات پی در پی انگلیس در عهد ناصری، ص۱۱۹-۱۲۰</ref>

شاه در حدود سال ۱۲۷۳ق نظر ناپلئون سوم؛ امپراتور [[فرانسه]] را در مورد تغییر و تحول خواسته بود. توصیه ناپلئون سوم  این بود که شاه بین نو  و کهنه را نگه دارد. او پیشنهاد داد ایران رسوم و عادات قدیمی خود را محکم نگاه بدارد و مثل [[عثمانی‌|عثمانی‌ها]] در جزئیات مقلد اروپا نشود.<ref>قبله عالم، ص۴۶۴</ref>

چهل روز بعد، فرزند وی [[مظفرالدین شاه]] تاج‌گذاری کرد.<ref>(فرهمند، گذری بر امتیازات پی در پی انگلیس در عهد ناصری، ص۱۲۸.</ref>