Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۶۷۶
ویرایش
واقعه فیضیه: تفاوت میان نسخه‌ها
←پیشینه و زمینه‌های واقعه
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
پس از درگذشت [[آیت‌الله بروجردی]] زعیم [[حوزه علمیه]] و [[مرجع تقلید]] [[شیعیان]]، در سال ۱۳۴۰ش، روند مبارزات حوزویان و مردم با طاغوت و [[حکومت پهلوی]]، وارد دوره جدیدی شد و شکل علنی یافت. | پس از درگذشت [[آیت‌الله بروجردی]] زعیم [[حوزه علمیه]] و [[مرجع تقلید]] [[شیعیان]]، در سال ۱۳۴۰ش، روند مبارزات حوزویان و مردم با طاغوت و [[حکومت پهلوی]]، وارد دوره جدیدی شد و شکل علنی یافت. | ||
«[[لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]]»، «حق رأی زنان»، «قسم به کتاب آسمانی به جای قرآن» و «رفراندم انقلاب سفید شاه» از مواردی بود که هر کدام به دلایل و انگیزه‌هایی اعتراض [[روحانیت]] و در رأس ایشان، [[امام خمینی|آیت الله سید روح الله خمینی]] را که اکنون شخصیت طراز اول حوزه به شمار می‌رفت فراهم آورد. | |||
این اعتراضات و زد و خوردها به جایی رسید که آیت الله خمینی طی پیامی در [[چهارشنبه]] [[۳ بهمن]] ۱۳۴۱ش (۲۶ [[شعبان]] ۱۳۸۲ق) به رفتار سرکوب‌گرانه [[پهلوی دوم]] و حمله ساواک و نیروهای شهربانی و ژاندارمری به فیضیه اعتراض کرد. <ref group="یادداشت">در این پیام آمده است: إِنَّا للَّهِ وَ إِنَّا إِلَیه رَاجِعُونَ. بعد از نصایح بسیار و ادای وظیفه روحانیت، نتیجه این شد که... از اوایل روز عده‌ای رجّاله با مأمورین دولت در شهر مقدس قم به راه افتادند و به مردم بی‌پناه قم و طلاب و روحانیون حمله کرده و اهانت نمودند و بسیاری را کتک زدند و به زندان بردند. جمعی از مأمورین و رجاله به [[مدرسه فیضیه]]، مجاور [[آستانه حضرت معصومه|حرم مطهر]]، ریخته و تیراندازی کردند و با چوب و چماق، طلاب مظلوم را کتک زدند؛ و به بازار و خیابان قم ریخته و بعضی دکان‌ها را غارت کردند و درب و پنجره و شیشه مغازه‌ها را شکستند؛ هیچ کس پیدا نشد که به داد مردم متدین و روحانیت برسد. صحیفه امام خمینی (ره)،ج۱، ص۱۴۲ </ref> | این اعتراضات و زد و خوردها به جایی رسید که آیت الله خمینی طی پیامی در [[چهارشنبه]] [[۳ بهمن]] ۱۳۴۱ش (۲۶ [[شعبان]] ۱۳۸۲ق) به رفتار سرکوب‌گرانه [[پهلوی دوم]] و حمله ساواک و نیروهای شهربانی و ژاندارمری به فیضیه اعتراض کرد. <ref group="یادداشت">در این پیام آمده است: إِنَّا للَّهِ وَ إِنَّا إِلَیه رَاجِعُونَ. بعد از نصایح بسیار و ادای وظیفه روحانیت، نتیجه این شد که... از اوایل روز عده‌ای رجّاله با مأمورین دولت در شهر مقدس قم به راه افتادند و به مردم بی‌پناه قم و طلاب و روحانیون حمله کرده و اهانت نمودند و بسیاری را کتک زدند و به زندان بردند. جمعی از مأمورین و رجاله به [[مدرسه فیضیه]]، مجاور [[آستانه حضرت معصومه|حرم مطهر]]، ریخته و تیراندازی کردند و با چوب و چماق، طلاب مظلوم را کتک زدند؛ و به بازار و خیابان قم ریخته و بعضی دکان‌ها را غارت کردند و درب و پنجره و شیشه مغازه‌ها را شکستند؛ هیچ کس پیدا نشد که به داد مردم متدین و روحانیت برسد. صحیفه امام خمینی (ره)،ج۱، ص۱۴۲ </ref> | ||