Automoderated users، confirmed، movedable، templateeditor
۲٬۳۸۱
ویرایش
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) |
(←فلسفه آفرینش و امهال ابلیس: ابرابزار) |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
==فلسفه آفرینش و امهال ابلیس== | ==فلسفه آفرینش و امهال ابلیس== | ||
در آثار تفسیری شیعه، با استناد به اینکه از ابلیس جز شرارت برنمیخیزد، این پرسش مطرح شده که چرا خداوند با شناختی که از ابلیس داشت، او را آفرید و علاوه بر آن، مهلتخواهی او را پس از رانده شدن پذیرفت.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۸، | در آثار تفسیری شیعه، با استناد به اینکه از ابلیس جز شرارت برنمیخیزد، این پرسش مطرح شده که چرا خداوند با شناختی که از ابلیس داشت، او را آفرید و علاوه بر آن، مهلتخواهی او را پس از رانده شدن پذیرفت.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۸، ص۵۴–۶۹.</ref> [[ملاصدرا]] در تفسیر خود حکمتهای آفرینش شیطان را بسیار دانسته که علم آن در احاطه خداوند است<ref>ملاصدرا، تفسیر القرآن الکریم، مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت، ج۵، ص۲۸۶–۲۸۷.</ref> اما اندیشمندان شیعه پاسخهای متعددی به این سؤال دادهاند: | ||
[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] مفسر و فیلسوف شیعی بر این باور است که وجود شیطانی به شر و [[گناه|معصیت]] فرامیخواند، از ارکان نظام جهان انسانی است و منافاتی با اختیار انسانها ندارد بلکه برای تحقق سعادت نوع انسانی آفریده شده تا در پرتو او کمال و رشد اختیاری انسانها دستیافتنی باشد. <ref>طباطبایی، المیزان، ج۸، ص۳۸.</ref> [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]]، فیلسوف و مفسِّر معاصر، خلق ابلیس را نشانه رحمت خدا میداند چرا که اگر شيطان خلق نمیشد [[وسوسه|وسوسهای]] نمیبود و جنگ درونی وجود نمیداشت و سالک فرصت [[جهاد اکبر]] نمییافت.<ref>جوادی آملی، حماسه و عرفان، ۱۳۸۴ش، ص ۱۰۶.</ref> | [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] مفسر و فیلسوف شیعی بر این باور است که وجود شیطانی به شر و [[گناه|معصیت]] فرامیخواند، از ارکان نظام جهان انسانی است و منافاتی با اختیار انسانها ندارد بلکه برای تحقق سعادت نوع انسانی آفریده شده تا در پرتو او کمال و رشد اختیاری انسانها دستیافتنی باشد. <ref>طباطبایی، المیزان، ج۸، ص۳۸.</ref> [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]]، فیلسوف و مفسِّر معاصر، خلق ابلیس را نشانه رحمت خدا میداند چرا که اگر شيطان خلق نمیشد [[وسوسه|وسوسهای]] نمیبود و جنگ درونی وجود نمیداشت و سالک فرصت [[جهاد اکبر]] نمییافت.<ref>جوادی آملی، حماسه و عرفان، ۱۳۸۴ش، ص ۱۰۶.</ref> |