ضیاءالدین دری اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=فروردین|روز=۳۱|سال=۱۳۹۳|چند = ۲}} | {{در دست ویرایش ۲|ماه=فروردین|روز=۳۱|سال=۱۳۹۳|چند = ۲}} | ||
'''ضیاء الدین دُرّی اصفهانی'''( | '''ضیاء الدین دُرّی اصفهانی''' (۱۲۹۳-۱۳۷۵) ، مدرّس [[فلسفه]] در [[قرن چهاردهم]] | ||
==تولد== | ==تولد== | ||
او در ۱۲۹۳ در قریۀ | او در ۱۲۹۳ در قریۀ [[در]]، از توابع [[اصفهان]] به دنیا آمد. | ||
==فعالیت علمی== | ==فعالیت علمی== | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
.یپس از تحصل علوم مقدماتی در زادگاهش در ۱۳۰۹ به قصد دانش اندوزیی به اصفهان و سپس تهران رفت.<ref>شهرزوری، ج۲، خاتمۀ درّی، ص۱۵۵</ref> | .یپس از تحصل علوم مقدماتی در زادگاهش در ۱۳۰۹ به قصد دانش اندوزیی به اصفهان و سپس تهران رفت.<ref>شهرزوری، ج۲، خاتمۀ درّی، ص۱۵۵</ref> | ||
او از شاگردان میرزا محمد حسن | او از شاگردان [[میرزا محمد حسن کرمانشاهی]]، [[ملا محمد کاشانی]] و [[جهانگیر خان قشقایی]] بود.<ref> شهرزوری، ج۲، خاتمۀ درّی، ص۱۵۵؛ صوقی سها، ص۷۴</ref> | ||
===تدریس=== | ===تدریس=== | ||
دری اصفهانی پس از سکونت در تهران، به تدریس در دانشگاه مشغول شد<ref>مهدوی، ص۳۹۲ </ref> | دری اصفهانی پس از سکونت در تهران، به تدریس در [[دانشگاه]] مشغول شد<ref>مهدوی، ص۳۹۲ </ref> | ||
در ۱۳۲۷ مدرسه‌ای تأسیس کرد و با جدیت به تدریس و مباحثه در آن و همچنین مطالعه، تحقیق و نگارش کتاب پرداخت <ref> شهرزوری، ج۲، خاتمۀ درّی، ص۱۵۶</ref> | در ۱۳۲۷ مدرسه‌ای تأسیس کرد و با جدیت به تدریس و مباحثه در آن و همچنین مطالعه، تحقیق و نگارش کتاب پرداخت.<ref> شهرزوری، ج۲، خاتمۀ درّی، ص۱۵۶</ref> | ||
===تألیف=== | ===تألیف=== | ||
روش دری اصفهانی در فلسفه مشائی بود، او علاوه بر ترجمه برخی متون فلسفی، رساله های بسیاری از ابن سینا را به فارسی ترجمه کرد؛ برخی از آثار وی عبارتند از: | روش دری اصفهانی در فلسفه [[مشائی]] بود، او علاوه بر ترجمه برخی متون فلسفی، رساله های بسیاری از [[ابن سینا]] را به فارسی ترجمه کرد؛ برخی از آثار وی عبارتند از: | ||
لمعات المسترشدین یا اصول عقاید دین (تهران۱۳۰۶ش) | *[[لمعات المسترشدین]] یا [[اصول عقاید دین]] (تهران۱۳۰۶ش) | ||
فلسفة الاعتماد (تهران ۱۳۱۱-۱۳۱۷ش) | *[[فلسفة الاعتماد]] (تهران ۱۳۱۱-۱۳۱۷ش) | ||
کنز | *[[کنز الحکمة]]، ترجمه فارسی [[نزهة الارواح و روضة الافراح]] [[شمس الدین شهرزوری]] است و در ۱۳۱۶ش در تهران چاپ شده است. او در این کتاب از کتاب [[اسفار]] [[ملاصدرا]] انتقاد می کند و معتقد است که وی در آن کتاب فقراتی از کتاب های پیشینیان را بدون ذکر نام کتابها و مؤلف آنها آورده و آن مطالب را به خودش نسبت داده است.<ref> دری اصفهانی، ج۲، ص۱۵۷-۱۶۴ </ref> برخی از اهل فلسفه به این انتقاد پاسخ گفته اند. <ref>ثبوت، ص۱۲۳-۱۳۰ به نقل از ابوالحسن شعرانی؛ خائری یزدی، ص کد، کو </ref> | ||
او در این کتاب از کتاب اسفار ملاصدرا انتقاد می کند و معتقد است که وی در آن کتاب فقراتی از کتاب های پیشینیان را بدون ذکر نام کتابها و مؤلف آنها آورده و آن مطالب را به خودش نسبت داده است.<ref> دری اصفهانی، ج۲، ص۱۵۷-۱۶۴ </ref> | *[[کنز المسائل فی اربع مسائل]]؛ که مشتمل بر ترجمه و شرح [[فصوص]] [[فارابی]]، ترجمۀ رساله ای درباره خیر و شر از خیام، تألیف رساله ای در بیان حدوث زلزله و رساله ای در شرح برخی اصطلاحات فلسفه. این کتاب در ۱۳۳۰ش، در تهران چاپ شده است. | ||
برخی از اهل فلسفه به این انتقاد پاسخ گفته اند. <ref>ثبوت، ص۱۲۳-۱۳۰ به نقل از ابوالحسن شعرانی؛ خائری یزدی، ص کد، کو </ref> | *[[ترجمۀ رسائلی از ابن سینا]]؛ از جمله: [[رسالۀ عرشیه]]، همراه با مقدمۀ مفصلی که آن را [[فوائد الدریة]] نام نهاده است؛ رساله در سر [[قدر]]؛ رسالۀ فیض الهی؛ رسالۀ عشق؛ رسالۀ تحفه، دربارۀ تجرد و جوهریت نفس ناطقه؛ رسالۀ ترغیب بر [[دعا]]؛ رسالۀ اسرار الصلواة ؛ تفسیر [[سورۀ توحید]]؛ تفسیر [[سورۀ قل اعوذ برب الفلق]]؛ تفسیر [[سورۀ قل اعوذ برب الناس]]؛ و کیفیت استجابت دعا. این مجموعه با عنوان رسائل [[ابن سینا]] (تهران ۱۳۶۰ش چاپ شده است). | ||
کنز المسائل فی اربع | *شرح و ترجمۀ شش رساله از ابن سینا از جمله [[مبدأ و معاد]]، [[قصیده عینیه]]، اقسام علوم عقلی و تقسیم نفوس با عنوان راهنمای حکمت (تهران۱۳۷۳ش) | ||
ترجمۀ رسائلی از ابن | *شرح [[منظومۀ سبزواری]] | ||
*تصحیح ترجمۀ فروغی از طبیعیات شفاء <ref>دری اصفهانی، مقدمه، ص۱-۲</ref> | |||
شرح و ترجمۀ شش رساله از ابن سینا از جمله مبدأ و | |||
شرح منظومۀ سبزواری | |||
تصحیح ترجمۀ فروغی از طبیعیات شفاء <ref>دری اصفهانی، مقدمه، ص۱-۲</ref> | |||
<ref> برای اطلاع از دیگر آثار، مشار، ج۳، ستون۵۶۷-۵۶۹</ref> | <ref> برای اطلاع از دیگر آثار، مشار، ج۳، ستون۵۶۷-۵۶۹</ref> | ||
==درگذشت== | ==درگذشت== | ||
او در ۱۳۳۴ش (۱۳۷۵)در تهران درگذشت.<ref> مهدوی، ص۳۹۲؛ صدوقی سها، ص ۷۴</ref> | او در ۱۳۳۴ش (۱۳۷۵) در [[تهران]] درگذشت.<ref> مهدوی، ص۳۹۲؛ صدوقی سها، ص ۷۴</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۰ آوریل ۲۰۱۴، ساعت ۲۲:۲۷
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۳۱ فروردین ۱۳۹۳ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
ضیاء الدین دُرّی اصفهانی (۱۲۹۳-۱۳۷۵) ، مدرّس فلسفه در قرن چهاردهم
تولد
او در ۱۲۹۳ در قریۀ در، از توابع اصفهان به دنیا آمد.
فعالیت علمی
تحصیل
.یپس از تحصل علوم مقدماتی در زادگاهش در ۱۳۰۹ به قصد دانش اندوزیی به اصفهان و سپس تهران رفت.[۱]
او از شاگردان میرزا محمد حسن کرمانشاهی، ملا محمد کاشانی و جهانگیر خان قشقایی بود.[۲]
تدریس
دری اصفهانی پس از سکونت در تهران، به تدریس در دانشگاه مشغول شد[۳] در ۱۳۲۷ مدرسه‌ای تأسیس کرد و با جدیت به تدریس و مباحثه در آن و همچنین مطالعه، تحقیق و نگارش کتاب پرداخت.[۴]
تألیف
روش دری اصفهانی در فلسفه مشائی بود، او علاوه بر ترجمه برخی متون فلسفی، رساله های بسیاری از ابن سینا را به فارسی ترجمه کرد؛ برخی از آثار وی عبارتند از:
- لمعات المسترشدین یا اصول عقاید دین (تهران۱۳۰۶ش)
- فلسفة الاعتماد (تهران ۱۳۱۱-۱۳۱۷ش)
- کنز الحکمة، ترجمه فارسی نزهة الارواح و روضة الافراح شمس الدین شهرزوری است و در ۱۳۱۶ش در تهران چاپ شده است. او در این کتاب از کتاب اسفار ملاصدرا انتقاد می کند و معتقد است که وی در آن کتاب فقراتی از کتاب های پیشینیان را بدون ذکر نام کتابها و مؤلف آنها آورده و آن مطالب را به خودش نسبت داده است.[۵] برخی از اهل فلسفه به این انتقاد پاسخ گفته اند. [۶]
- کنز المسائل فی اربع مسائل؛ که مشتمل بر ترجمه و شرح فصوص فارابی، ترجمۀ رساله ای درباره خیر و شر از خیام، تألیف رساله ای در بیان حدوث زلزله و رساله ای در شرح برخی اصطلاحات فلسفه. این کتاب در ۱۳۳۰ش، در تهران چاپ شده است.
- ترجمۀ رسائلی از ابن سینا؛ از جمله: رسالۀ عرشیه، همراه با مقدمۀ مفصلی که آن را فوائد الدریة نام نهاده است؛ رساله در سر قدر؛ رسالۀ فیض الهی؛ رسالۀ عشق؛ رسالۀ تحفه، دربارۀ تجرد و جوهریت نفس ناطقه؛ رسالۀ ترغیب بر دعا؛ رسالۀ اسرار الصلواة ؛ تفسیر سورۀ توحید؛ تفسیر سورۀ قل اعوذ برب الفلق؛ تفسیر سورۀ قل اعوذ برب الناس؛ و کیفیت استجابت دعا. این مجموعه با عنوان رسائل ابن سینا (تهران ۱۳۶۰ش چاپ شده است).
- شرح و ترجمۀ شش رساله از ابن سینا از جمله مبدأ و معاد، قصیده عینیه، اقسام علوم عقلی و تقسیم نفوس با عنوان راهنمای حکمت (تهران۱۳۷۳ش)
- شرح منظومۀ سبزواری
- تصحیح ترجمۀ فروغی از طبیعیات شفاء [۷]
درگذشت
او در ۱۳۳۴ش (۱۳۷۵) در تهران درگذشت.[۹]
پانویس
- ↑ شهرزوری، ج۲، خاتمۀ درّی، ص۱۵۵
- ↑ شهرزوری، ج۲، خاتمۀ درّی، ص۱۵۵؛ صوقی سها، ص۷۴
- ↑ مهدوی، ص۳۹۲
- ↑ شهرزوری، ج۲، خاتمۀ درّی، ص۱۵۶
- ↑ دری اصفهانی، ج۲، ص۱۵۷-۱۶۴
- ↑ ثبوت، ص۱۲۳-۱۳۰ به نقل از ابوالحسن شعرانی؛ خائری یزدی، ص کد، کو
- ↑ دری اصفهانی، مقدمه، ص۱-۲
- ↑ برای اطلاع از دیگر آثار، مشار، ج۳، ستون۵۶۷-۵۶۹
- ↑ مهدوی، ص۳۹۲؛ صدوقی سها، ص ۷۴
منابع
- اکبر ثبوت ، حدیث دانایی و آموزگاری، در زندگی نامهو خدمات علمی و فرهنگی مرحوم علامه میرزا ابوالحسین شعرانی، تهران،انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۳۸۴ش.
- مهدی حائری یزدی، کاوشهای عقل نظری، تهران، ۱۳۶۱ش.
- ضیاءالدین دری اصفهانی، کتاب کنز المسائل فی اربع رسائل، تهران، ۱۳۳۰ش.
- محمد بن محمود شهرزوری، کتاب کنزالحکمة، ترجمۀ نزهة الارواح، و روضة الافراح، مترجم: ضیاءالدین دری، تهران، ۱۳۱۶ش.
- منوچهر صدوقی سها، تاریخ حکما و عرفاء متأخر بر صدرالمتألهین، تهران، ۱۳۵۹ش.
- خانبابا مشار، مؤلفین کتب چاپی فارسی و عربی، تهران، ۱۳۴۰-۱۳۴۴ش.
- مصلح الدین مهدوی، تذکرة القبور، یا دانشمندان و بزرگان اصفهان، اصفهان، ۱۳۴۸ش.
منبع
دانشنامه جهان اسلام، ج۱۷، ص۶۳۱-۶۳۲.