اراده الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

اراده تکوینی خداوند اراده او نسبت به وجود موجودات است. اراده تشریعی خدا به معنای اراده او به برخی از افعال است که موجب می‌شود افعال [[واجب]]، [[مستحب]]، [[حرام]] یا [[مکروه]] باشند؛ یعنی وقتی خداوند تکلیفی [[وجوب|وجوبی]] را برای انسان وضع می‌کند، اراده تشریعی کرده است که عملی انجام شود و زمانی که تکلیفی حرام را وضع می‌کند، اراده تشریعی کرده است که آن عمل انجام نشود. از اراده تشیعی خداوند، [[وجوب]] و [[استحباب]] و [[حرمت]] و [[کراهت]] شکل می‌گیرد.<ref>سعیدی‌مهر، آموزش کلام اسلامی، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۲۵۳.</ref><br />

برخی از آیات [[قرآن]] از اراده تکوینی خداوند و برخی دیگر از اراده تشریعی او حکایت می‌کنند.<ref>سعیدی‌مهر، آموزش کلام اسلامی، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۲۵۳، ۲۵۴.</ref> [[آیه|آیات]] درباره اراده تکوینی، بیان می‌کنند که هرگاه اراده خدا به فعلی تعلق گیرد، آن فعل بلافاصله و بی‌قیدوشرطی محقق می‌شود.<ref>سعیدی‌مهر، آموزش کلام اسلامی، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۲۵۳.</ref> از جمله آنها آیه ۴ [[سوره نحل]] است<ref>سعیدی‌مهر، آموزش کلام اسلامی، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۲۵۳.</ref> که می‌گوید: «إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَیءٍ إِذَا أَرَ‌دْنَاهُ أَن نَّقُولَ لَهُ کن فَیکونُ» (ما وقتی چیزی را اراده کنیم، همین قدر به آن می‌گوییم: «باش»، بی‌درنگ موجود می‌شود.)<ref>ترجمه فولادوند.</ref><br />

آیه ۱۸۵ [[سوره بقره]] را از جمله آیاتی می‌دانند که بر اراده تشریعی خداوند دلالت می‌کند:<ref>سعیدی‌مهر، آموزش کلام اسلامی، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۲۵۴.</ref> «یرِیدُ اللَّهُ بِکمُ الْیسْرَ وَلَا یرِیدُ بِکمُ الْعُسْرَ» (خدا برای شما آسانی میخواهد و برای شما دشواری نمیخواهد.)<ref>ترجمه فولادوند.</ref> برپایه این آیه که احکام [[روزه]] را بیان می‌کند، اراده تشریعی خداوند بر آن است که [[احکام|احکامی]] وضع شود که انسان به سختی نیفتد.<ref>سعیدی‌مهر، آموزش کلام اسلامی، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۲۵۴.</ref>