عذاب قبر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عذاب قبر''' سختی‌ها و فشارهای پس از [[مرگ]] است که در [[برزخ|عالم بَرزخ]] بر انسان وارد می‌شود. بنابر روایات، [[سخن‌چینی]]، بی‌دقتی درباره [[طهارت]] و [[نجاست]]، کناره‌گیری بدون دلیل مرد از همسرش، بداخلاقی با [[خانواده]] و سبک‌شمردن [[نماز]]، از اسباب عذاب قبر است. از سوی دیگر، [[زیارت امام حسین(ع)]]، دفن شدن در [[نجف]]، محبت [[اهل بیت پیامبر(ص)]]، مردن در فاصله ظهر [[پنجشنبه]] تا ظهر [[جمعه]] و... در برطرف شدن عذاب قبر مؤثر شمرده شده است.

به جز [[ضرار بن عمر]] از شاگردان [[واصل بن عطا]]، از آغازگران مکتب کلامی معتزله در سده دوم هجری، همه [[مسلمانان]] به عذاب قبر معتقد بوده‌اند. متکلمان برای اثبات عذاب قبر به آیه «قالُوا رَبَّنا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَ أَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ؛ پروردگارا! ما را دو بار میراندی و دو بار زنده کردی» استناد می‌کنند. درباره اینکه [[بدن مثالی]] عذاب را درک می‌کند یا بدن دنیایی، اختلاف‌نظر وجود دارد، اما بیشتر متکلمان معتقدند عذاب قبر بر بدن برزخی وارد می‌شود.  

بر پایه حدیثی از پیامبر(ص) که در [[صحیح بخاری]]، یکی از منابع حدیثی مهم اهل سنت نقل شده، میت به خاطر گریه بستگان بر سر قبرش عذاب می‌شود. به گفته یحیی بن شرف نوَوَی، شارح صحیح مسلم، عالمان اهل‌سنت این روایت را [[تأویل]] کرده‌اند؛ چرا که عذاب مردگان به خاطر گریه زندگان، با آیه هجدهم [[سوره فاطر]] که هیچ کسی بار دیگری را بر دوش نمی‌کشد سازگار نیست. همچنین به گفته [[عایشه]]، روایت مذکور به صورت صحیح از پیامبر(ص) نقل نشده است.