آیه فطرت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مفسران]] منظور از کلمه «فطرت الله» در این آیه را [[توحید]] و [[اسلام|دین اسلام]] دانسته‌اند که خداوند همه انسان‌ها را بر اساس آن خلق کرده و برای اثبات این مطلب به آیه ۱۷۲ [[سوره اعراف]] و آیه ۵۶ [[سوره ذاریات]] تمسک کرده‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۴۷۴؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۵، ص۹۸.</ref> در بیشتر روایات منظور از فطرت توحید معرفی شده است؛<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۳۴۱تا۳۴۵.</ref> اما در برخی دیگر مصداق‌هایی همچون شناخت خدا، اسلام و ولایت برای فطرت بیان شده است.<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۳۴۱تا۳۴۶.</ref>

زراره از امام باقر نقل کرده است که منظور از «فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها»، این است که خداوند انسان‌ها را براساس شناخت خودش آفرید و اگر این‌گونه نبود، مردم نمی‌دانستند پروردگار و رازقشان کیست.<ref>صدوق، توحید، ۱۳۹۸ق، ص۳۳۰.</ref> در مناقب ابن شرهآشوب هم امام رضا از امام صادق نقل کرده است که منظور از این عبارت، توحید، رسالت حضرت محمد و ولایت امام علی(ع) است.<ref>ابن شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۱۰۱.</ref>