آیه فطرت: تفاوت میان نسخه‌ها

==تفسیر فطرت==

[[مفسران]] منظور از کلمه «فطرت الله» در این آیه را [[توحید]] و [[اسلام|دین اسلام]] دانسته‌اند که خداوند همه انسان‌ها را بر اساس آن خلق کرده و برای اثبات این مطلب به آیه ۱۷۲ [[سوره اعراف]] و آیه ۵۶ [[سوره ذاریات]] تمسک کرده‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ح۸، ص۴۷۴؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۵، ص۹۸.</ref>

[[علامه طباطبایی]] معتقد است انسان از آن جهت که انسان است بیش از یک سعادت و یک شقاوت ندارد؛ بنابراین در مرحله عمل نیز تنها یک راه و روش ثابت برای هدایت او مقرر شده است و یک راهنما او را به هدفی ثابت هدایت می‌کند. وی این راهنما را [[فطرت]] می‌نامند؛ فطرتی الهی که هیچ تغییر و تبدیلی در آن راه ندارد و وظیفه آن راهنمایی انسان به یک سنت خاص و راهی معین و هدفی مشخص است تا نواقص و کاستی‌های خود را رفع و به حوائجش دست پیدا کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۱۷۸-۱۷۹.</ref>