Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۷۶
ویرایش
چله‌نشینی: تفاوت میان نسخه‌ها
ویرایش مختصر
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←ادبیات: تمیزکاری) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) (ویرایش مختصر) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''چِلّه‌نشینی''' یا '''اربعینیه'''، خلوت چهل‌روزه برای [[ریاضت]] و [[عبادت]]. سنت چله‌نشینی میان مرتاضان و درویشان رواج داشته است. این کار با هدف به | '''چِلّه‌نشینی''' یا '''اربعینیه'''، خلوت چهل‌روزه برای [[ریاضت]] و [[عبادت]]. سنت چله‌نشینی میان مرتاضان و درویشان رواج داشته است. این کار با هدف به رسیدن توانایی‌های لازم برای [[سیر و سلوک]] انجام می‌شود. کسانی که به چله‌نشینی باور دارند، غالبا به این روایت [[پیامبر اسلام(ص)]] استناد می‌کنند که هر کس چهل روز خود را برای خداوند خالص، کند خداوند چشمه‌های [[حکمت]] را از قلبش بر زبان جاری خواهد کرد. برخی مخالف چله‌نشینی‌اند و آن را [[بدعت]] می‌دانند. | ||
اجازه و نظارت استاد، [[طهارت]] بدن، دائم الوضو بودن، سکوت، [[روزه]] یا کم‌خوری، خلوص [[نیت]]، مداومت بر ذکر، [[حضور قلب]] و آمادگی جسمی و روحی، از جمله آداب چله‌نشینی است. | اجازه و نظارت استاد، [[طهارت]] بدن، دائم الوضو بودن، سکوت، [[روزه]] یا کم‌خوری، خلوص [[نیت]]، مداومت بر ذکر، [[حضور قلب]] و آمادگی جسمی و روحی، از جمله آداب چله‌نشینی است. | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==فلسفه و مستندات چله‌نشینی== | ==فلسفه و مستندات چله‌نشینی== | ||
فلسفه چله‌نشینی را | فلسفه چله‌نشینی را رسیدن به توانایی‌های لازم برای سیر و سلوک دانسته‌اند.<ref>نک بحر العلوم، رساله سیر و سلوک، ۱۴۲۲ق، ص۳۹-۴۰.</ref> | ||
برخی معتقدند که [[آیه|آیات]] و [[روایات]] هم چله‌نشینی را تأیید می‌کند. در این زمینه بیشتر بر [[حدیث]] معروفی از [[پیامبر اسلام(ص)]] تکیه می‌شود که در آن آمده است: هر کس چهل روز خود را برای خداوند خالص، کند خداوند چشمه‌های [[حکمت]] را از قلبش بر زبان جاری خواهد کرد.<ref>نک فیض کاشانی، الوافی، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۰.</ref><ref>بحر العلوم، رساله سیر و سلوک، ۱۴۲۲ق، ص۲۸، ۲۹.</ref> | برخی معتقدند که [[آیه|آیات]] و [[روایات]] هم چله‌نشینی را تأیید می‌کند. در این زمینه بیشتر بر [[حدیث]] معروفی از [[پیامبر اسلام(ص)]] تکیه می‌شود که در آن آمده است: هر کس چهل روز خود را برای خداوند خالص، کند خداوند چشمه‌های [[حکمت]] را از قلبش بر زبان جاری خواهد کرد.<ref>نک فیض کاشانی، الوافی، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۰.</ref><ref>بحر العلوم، رساله سیر و سلوک، ۱۴۲۲ق، ص۲۸، ۲۹.</ref> | ||