Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۷۸۵
ویرایش
سید هبةالدین شهرستانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (←تحصیلات: ویکی‌سازی) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷۱: | خط ۱۷۱: | ||
===مجاهدات=== | ===مجاهدات=== | ||
شهرستانی در جریان جنگ جهانی اول میان عثمانی و کشورهای دول متفق یکی از رهبران مبارزه بود که از اول سال ۱۳۲۳ه.ق تا آخر ربیع الثانی ۱۳۳۴ ه.ق برای جهاد با دشمنان | شهرستانی در جریان جنگ جهانی اول میان عثمانی و کشورهای دول متفق یکی از رهبران مبارزه بود که از اول سال ۱۳۲۳ه.ق تا آخر ربیع الثانی ۱۳۳۴ ه.ق برای جهاد با دشمنان مسافرت می‌کردندو در طول این مدت از سواحل فرات تا بصره و از سواحل دجله تا کوت العماره مشغول محاربه و مجاهده بودند. در سال ۱۳۳۲ ق. جنگ نخست جهانی آغاز شد. شیخ الاسلام استانبول، به عنوان رهبر معنوی مسلمانان و برترین مقام دینی دولت عثمانی ضمن صدور اطلاعیهای مردم را به جهاد و مقاومت در برابر فرانسه، بریتانیا و روسیه فرا خواند. | ||
هر چند این [[فتوا]] در بیست و سوم محرم ۱۳۳۳ ق. درهمه مساجد بغداد خوانده شد ولی دانشمندان دینی دست پرورده عثمانیان نه تنها آن را تأیید نکردند، بلکه با ارسال پیام‌های محرمانه دولت بریتانیا را مورد حمایت و تشویق قرار دادند.البته مقامهای رسمی مذهبی در این موضع گیری تنها نبودند، بلکه نمایندگان عراق در پارلمان عثمانی و عراقیان پرورش یافته در مدرسهای نظامی استانبول نیز از سلطان عثمانی روی گردانده، برای خدمت به ملکه بریتانیا به رقابت پرداختند. در چنین شرایطی شیعیان، که همواره شهروندانی درجه دوم و سزاوار اهانت به شمار میآمدند، به پیروی از فقیهان نجف احساس مسؤولیت کرده، سرنوشت خویش را با سرنوش دولت سست بنیاد عثمانی پیوند زدند. | هر چند این [[فتوا]] در بیست و سوم محرم ۱۳۳۳ ق. درهمه مساجد بغداد خوانده شد ولی دانشمندان دینی دست پرورده عثمانیان نه تنها آن را تأیید نکردند، بلکه با ارسال پیام‌های محرمانه دولت بریتانیا را مورد حمایت و تشویق قرار دادند.البته مقامهای رسمی مذهبی در این موضع گیری تنها نبودند، بلکه نمایندگان عراق در پارلمان عثمانی و عراقیان پرورش یافته در مدرسهای نظامی استانبول نیز از سلطان عثمانی روی گردانده، برای خدمت به ملکه بریتانیا به رقابت پرداختند. در چنین شرایطی شیعیان، که همواره شهروندانی درجه دوم و سزاوار اهانت به شمار میآمدند، به پیروی از فقیهان نجف احساس مسؤولیت کرده، سرنوشت خویش را با سرنوش دولت سست بنیاد عثمانی پیوند زدند. | ||