Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۵۴
ویرایش
جز (←جایگاه و اهمیت) |
|||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==جایگاه و اهمیت== | ==جایگاه و اهمیت== | ||
عزاداری برای [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] و یارانش اظهار محبت به آنان، ابراز همدردی در مصیبتهای آنها، از مهمترین مصداقهای [[تعظیم شعائر]] و نشانه [[تقوی]] است.<ref>محمدی ریشهری، فرهنگنامه مرثیه سرایی و عزاداری سیدالشهدا، ۱۳۸۷ش، ص۱۱.</ref> | |||
عزاداری و سوگواری برای امام حسین(ع) در فرهنگ شیعه از جایگاه و اهمیت بسزایی برخوردار است. | |||
براساس روایات، سوگواری و عزاداری برای امام حسین(ع) و یارانش به ویژه در [[دهه اول محرم]] و [[روز عاشورا]] مورد تأکید [[اهل بیت(ع)]] است.<ref>محمدی ریشهری، فرهنگنامه مرثیه سرایی و عزاداری سیدالشهدا، ۱۳۸۷ش، ص۱۱.</ref> | |||
'''تشویق و ترغیب به سوگواری''' | |||
[[امامان شیعه]] هنرمندان و شاعران را به مرثیهگوئی تشویق میکردند؛<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، باب ۳۲ و ۳۳، ص۱۰۰-۱۰۶.</ref> چنانکه [[امام صادق(ع)]] سرودن شعر برای [[شهدای کربلا]] و گریاندن مردم را باعث وجوب [[بهشت]] برای شاعر برشمرده است.<ref>حر عامل، امل الآم، ۱۳۸۵ق، ج۱۴، ص۵۹۶.</ref> آن حضرت در روز عاشوراء در منزل خود مراسم عزا برپا میکرد و بستگان و اصحاب خود را بدان دعوت مینمود. <ref>محدث نوری، لؤلوء و مرجان، ۱۳۶۴ش، ص۴.</ref> | |||
[[کمیت بن زید اسدی|کُمَیْت اَسَدی]]،<ref>نگاه کنید به: خزاز رازی، کفایة الاثر، ۱۳۶۰ش، ص۲۴۸.</ref> از شاعران شیعه زمان [[امام باقر(ع)]] و [[امام صادق(ع)]]، و [[دعبل بن علی خزاعی|دِعْبِل خُزاعی]]،<ref>نگاه کنید به: مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۲۵۷و۲۵۸.</ref> از شاعران [[شیعی]] دوران [[امام رضا(ع)]]، از جمله شاعرانی هستند که برای [[امام حسین(ع)]] مرثیه خواندهاند. | |||
==پیشینه و تحولات == | ==پیشینه و تحولات == |