۱۶٬۱۴۱
ویرایش
آیه مباهله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
افزایش شناسه
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←کاربردهای فقهی) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (افزایش شناسه) |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
'''آیه مُباهله''' ([[سوره آل‌عمران]]: ۶۱) به [[مباهله پیامبر(ص) با مسیحیان نجران]] اشاره دارد که پس از اختلاف آنها درباره جایگاه [[حضرت عیسی(ع)]] رخ داد. مفسران [[شیعه]] و بیشتر [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] این آیه را نشانه حقانیت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] و فضیلت [[اهل‌بیت(ع)]] شمرده‌اند و منظور از «اَبْناءَنا» (پسرانمان) در این آیه، [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن]] و [[امام حسین علیه‌السلام|حسین(ع)]]، و مراد از «نِساءَنا» (زنانمان) [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]] و منظور از «اَنْفُسَنا» (جان‌هایمان) را [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]] می‌دانند. | '''آیه مُباهله''' ([[سوره آل‌عمران]]: ۶۱) به [[مباهله پیامبر(ص) با مسیحیان نجران]] اشاره دارد که پس از اختلاف آنها درباره جایگاه [[حضرت عیسی(ع)]] رخ داد. مفسران [[شیعه]] و بیشتر [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] این آیه را نشانه حقانیت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] و فضیلت [[اهل‌بیت(ع)]] شمرده‌اند و منظور از «اَبْناءَنا» (پسرانمان) در این آیه، [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن]] و [[امام حسین علیه‌السلام|حسین(ع)]]، و مراد از «نِساءَنا» (زنانمان) [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]] و منظور از «اَنْفُسَنا» (جان‌هایمان) را [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]] می‌دانند. | ||
[[امامان شیعه]] و برخی از [[صحابه]] از آیه مباهله برای اثبات [[فضایل امام علی(ع)|فضیلت امام علی(ع)]] استفاده کرده‌اند. همچنین از این برای اثبات مشروعیت اصل مباهله، مشارکت زنان در فعالیت‌هاسی سیاسی و اجتماعی و... استفاده شده است. | |||
== متن و ترجمه == | == متن و ترجمه == | ||
{{گفت و گو | {{گفت و گو | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۴: | ||
در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] (تألیف قرن ۱۴ش) آمده است که هر چند خطاب دعوت به مباهله در آیه مباهله، مختص پیامبر(ص) است اما دعوت به مباهله، امری مشروع و حکمی عمومی است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۸۹.</ref> | در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] (تألیف قرن ۱۴ش) آمده است که هر چند خطاب دعوت به مباهله در آیه مباهله، مختص پیامبر(ص) است اما دعوت به مباهله، امری مشروع و حکمی عمومی است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۸۹.</ref> | ||
*مشروعیت دفاع از اسلام با فداکردن جان و داریی:<ref> الغفوری، «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله(۲)»، ص۵۲.</ref> به گفته عبدالاعلی سبزواری در [[مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن (سبزواری)|تفسیر مواهب الرحمان]] از نکاتی که از آیه استفاده می‌شود این است که هدف هر انسانی باید احقاق حق و حمایت از آن باشد و این آمادگی را داشته باشد که در این راه جان، مال و خانواده‌اش را فدا کند.<ref>سبزواری، مواهب الرحمان، ۱۴۰۹-۱۴۱۰ق، ج۶، ص۸.</ref> | *مشروعیت دفاع از [[اسلام]] با فداکردن جان و داریی:<ref> الغفوری، «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله(۲)»، ص۵۲.</ref> به گفته عبدالاعلی سبزواری در [[مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن (سبزواری)|تفسیر مواهب الرحمان]] از نکاتی که از آیه مباهله استفاده می‌شود این است که هدف هر انسانی باید احقاق حق و حمایت از آن باشد و این آمادگی را داشته باشد که در این راه جان، مال و خانواده‌اش را فدا کند.<ref>سبزواری، مواهب الرحمان، ۱۴۰۹-۱۴۱۰ق، ج۶، ص۸.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||