۱۶٬۱۴۱
ویرایش
آیه مباهله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←کاربردهای فقهی
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←کاربردهای فقهی) |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
:::آنچه گفتی درست نیست، زیرا دعوت‌کننده، کسی غیر از خودش را دعوت می‌کند، همچنان که امرکننده، به غیر خودش دستور می‌دهد، و درست نیست که کسی خودش را حقیقتاً دعوت کند، همچنان که کسی حقیقتاً نمی‌تواند به خودش دستور دهد. رسول خدا(ص) مردی را در مباهله غیر از امام علی(ع) دعوت نکرد، پس ثابت می‌شود که وی، نفسی است که مقصود خداوند در کتابش است و حکم آن را در قرآن قرار داده است.<ref>مفید، الفصول المختاره، ۱۴۱۴ق، ص۳۸.</ref> | :::آنچه گفتی درست نیست، زیرا دعوت‌کننده، کسی غیر از خودش را دعوت می‌کند، همچنان که امرکننده، به غیر خودش دستور می‌دهد، و درست نیست که کسی خودش را حقیقتاً دعوت کند، همچنان که کسی حقیقتاً نمی‌تواند به خودش دستور دهد. رسول خدا(ص) مردی را در مباهله غیر از امام علی(ع) دعوت نکرد، پس ثابت می‌شود که وی، نفسی است که مقصود خداوند در کتابش است و حکم آن را در قرآن قرار داده است.<ref>مفید، الفصول المختاره، ۱۴۱۴ق، ص۳۸.</ref> | ||
== کاربردهای فقهی== | == کاربردهای فقهی== | ||
نویسنده مقاله «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله» با استفاده از آیه مباهله، مشروعیت مباهله در [[اسلام|دین اسلام]] را استنباط کرده است. البته از نظر او مشروع بودن مباهله مشروط است به پس از نتیجه ندادن راه‌های منطقی مانند استدلال.<ref>الغفوری، «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله»، ص۷۳.</ref> همچنین درباره اینکه خطاب دعوت به مباهله مختص پیامبر(ص) است یا شامل همه مسلمانان می‌شود دو دیدگاه وجود دارد. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] نویسنده [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]] آن را مختص یک مورد خاص می‌داند.{{مدرک}} اما [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]] معتقد است این خطاب مورد خاص نیست و شامل همه مسلمانان می‌شود.{{مدرک}} این افراد برای اثبات ادعای خود به نمونه‌هایی از سفارش به مباهله یا آموزش چگونگی آن توسط [[چهارده معصوم|معصومان]] استناد کرده‌اند مانند اینکه [[بریر بن خضیر همدانی]] از اصحاب امام حسین(ع) در روز عاشورا از یزید بن معقل از [[لشکر عمر بن سعد|لشکریان عمر بن سعد]] در [[روز عاشورا]] برای مباهله دعوت کرد<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۳۲.</ref> و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] او را از این کار نهی نکرد.<ref> الغفوری، «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله»، ص۷۶-۷۹.</ref> | * مشروعیت مباهله: نویسنده مقاله «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله» با استفاده از آیه مباهله، مشروعیت مباهله در [[اسلام|دین اسلام]] را استنباط کرده است. البته از نظر او مشروع بودن مباهله مشروط است به پس از نتیجه ندادن راه‌های منطقی مانند استدلال.<ref>الغفوری، «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله»، ص۷۳.</ref> همچنین درباره اینکه خطاب دعوت به مباهله مختص پیامبر(ص) است یا شامل همه مسلمانان می‌شود دو دیدگاه وجود دارد. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] نویسنده [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]] آن را مختص یک مورد خاص می‌داند.{{مدرک}} اما [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]] معتقد است این خطاب مورد خاص نیست و شامل همه مسلمانان می‌شود.{{مدرک}} این افراد برای اثبات ادعای خود به نمونه‌هایی از سفارش به مباهله یا آموزش چگونگی آن توسط [[چهارده معصوم|معصومان]] استناد کرده‌اند مانند اینکه [[بریر بن خضیر همدانی]] از اصحاب امام حسین(ع) در روز عاشورا از یزید بن معقل از [[لشکر عمر بن سعد|لشکریان عمر بن سعد]] در [[روز عاشورا]] برای مباهله دعوت کرد<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۳۲.</ref> و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] او را از این کار نهی نکرد.<ref> الغفوری، «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله»، ص۷۶-۷۹.</ref> | ||
* مشروعیت مشارکت زنان در امور سیاسی اجتماعی: این مطلب از واژه نساءنا و حضور حضرت فاطمه در ماجرای مباهله برداشت شده است.<ref> الغفوری، «خوانش فقهی جدید از آیه مباهله»، ص۴۸-۴۹.</ref> به گفته [[سید عبدالاعلی سبزواری]] با اینکه بنای قرآن بر کنایه و حفظ حرمت زنان است استفاده از واژه نساء در آیه مباهله دلایلی دارد از جمله آنها اشاره به مشارکت زنان در امور بر مربوط به دین است.<ref>سبزواری، مواهب الرحمان، ۱۴۰۹-۱۴۱۰ق، ج۶، ص۱۸-۱۹.</ref> به گفته رشید رضا در آیه مباهله به مشارکت زنان با مردان در مبارزه‌های قومی و دینی حکم شده است و این حکم مبنی است بر تساوی زنان و مردان در کارهای عمومی و عادی مگر در اموری مثل جنگ که استثنا شده است.<ref>رشید رضا، تفسیر المنار، ج۳، ص۲۶۶.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||