حدیث بضعه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حدیث بَِضْعَةٌ''' از احادیث نبوی درباره [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت فاطمه(س)]] که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] در آن فاطمه را «پاره تن خود» معرفی کرده و خوشحالی او را خوشحالی خود و آزردن او را آزردن خود دانسته است. این [[حدیث]] در منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] نقل شده است. به حدیث بضعه برای اثبات مباحثی همچون [[عصمت حضرت زهرا(س)|عصمت حضرت فاطمه(س)]]، حقانیت او در [[ماجرای فدک]] و وجوب بزرگداشت [[اهل‌بیت(ع)]] استناد می‌شود.

مضمون این حدیث در منابع مختلف شیعه و سنی نقل شده است.<ref> برای نمونه نگاه کنید به شیخ صدوق، الاعتقادات، ۱۴۱۴ق، ص۱۰۵؛ شیخ مفید، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۲۶۰؛ شیخ طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۲۴؛ ابن‌مغازلی، مناقب علی بن ابی‌طالب، ۱۴۲۶ق، ص۲۸۹؛ ابن‌جبرئیل، الروضة فی فضائل امیرالمؤمنین، ۱۴۲۳ق، ص۱۶۷؛ بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۲۱۰ و ۲۱۹.</ref> [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]]،<ref>شیخ صدوق، الخصال، ۱۴۰۳ق، ص۵۷۳؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، منشورات الشریف الرضی، ص۱۴۹.</ref> [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]]،<ref>شیخ صدوق، الامالی، ‌۱۴۱۷ق، ص۱۷۵ و ۵۷۵.</ref> [[ابوذر غفاری]]<ref>خزار قمی، کفایة الاثر، ۱۴۰۱ق، ص۳۷.</ref> و خود حضرت زهرا(س)،<ref>خزاز قمی، کفایة الاثر، ۱۴۰۱ق، ص۶۴. مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۶، ص۳۰۸.</ref> از راویان این حدیثند.  

* [[عصمت]] حضرت فاطمه(س): متکلمان برای اثبات [[عصمت حضرت زهرا(س)]] به این حدیث استناد کرده‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به سید مرتضی، الشافی فی الامامة، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۹۵؛ ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، مؤسسه اسماعیلیان، ج۱۶، ص۲۷۳؛ ایجی، المواقف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۵۹۷.</ref> به گفته [[جعفر سبحانی|آیت‌الله سبحانی]] از [[فهرست مراجع تقلید شیعه|مراجع تقلید شیعه]] (تولد [[سال ۱۳۰۸ هجری شمسی|۱۳۰۸ش]]) در روایات بضعه، خشنودی و ناخشنودی حضرت فاطمه(س) ملاک خشنودی و ناخشنودی خدا و رسولش شمرده شده است. از آنجا که خداوند جز به [[عمل صالح]] خشنود نمی‌شود و به گناه و نافرمانی از دستوراتش رضایت نمی‌دهد، اگر حضرت زهرا(س) گناهی مرتکب می‌شد، در این صورت به چیزی خشنود شده بود که خدا از آن ناخشنود است؛ در حالی که حدیث بضعه، رضایت الهی را با خشنودی فاطمه(س) پیوند داده است.<ref>سبحانی، پژوهشی در شناخت و عصمت امام، ۱۳۸۹ش، ص۲۷.</ref>

*اثبات حقانیت حضرت فاطمه در [[ماجرای فدک]]<ref>ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغه، مؤسسه اسماعیلیان، ج۱۶، ص۲۷۸؛ ایجی، المواقف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۵۹۷ و ۶۰۷.</ref> پس از [[رحلت پیامبر(ص)]]، حضرت زهرا(س) در بستر بیماری، در احتجاج با [[شیخین]] به این روایت استناد کرد.<ref>خزاز قمی، کفایة الاثر، ۱۴۰۱ق، ص۶۵.</ref>

همچنین برای وجوب بزرگداشت [[اهل‌بیت(ع)]]<ref> فخر رازی، التفسیر الکبیر، چاپ سوم، ج۲۷، ص۱۶۶.</ref> عدم پذیرش شهادت فرزند برای پدر یا بالعکس،<ref> ابن‌عربی، احکام القرآن، دار الفکر، ج۱، ص۶۳۸؛ نگاه کنید به ابن‌قدامه، المغنی، دار الکتاب العربی، ج۱۲، ص۶۶.</ref> حرام بودن [[ازدواج]] با مادران و دختران،<ref> فخر رازی، التفسیر الکبیر، چاپ سوم، ج۱۰، ص۲۶.</ref> لزوم اکرام والدین<ref> فخر رازی، التفسیر الکبیر، چاپ سوم، ج۲۰، ص۱۸۵.</ref> و جایز بودن [[زیارت قبور]] توسط زنان<ref>شهید اول، ذکری الشیعة، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۶۳.</ref> به این روایت استناد شده است.