آیه ۴۰ سوره حج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۴۰ سوره حَجّ''' حفظ دین و پرستشگاه‌های خداوند را از حکمت‌های [[جهاد|تشریع جهاد]] دانسته است. این آیه از اولین آیاتی است که در آن به [[مسلمان|مسلمانان]] اجازه جهاد با [[شرک|مشرکان]] داده شده است.

از نظر [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، مفسر شیعه، آیه چهلم از [[سوره حج]]، در کنار [[آیه اذن جهاد|آیه ۳۹ همین سوره]]، اولین [[آیه|آیاتی]] است که در آنها به مسلمانان اجازه [[جهاد]] با [[شرک|مشرکان]] داده شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۲ق، ج۱۴، ص۳۸۲.</ref> از نظر [[شیخ طوسی]] و علامه طباطبایی، آیه ۴۰ سوره حج، به توصیف ظلمی می‌پردازد که علت اذن جهاد با ظالمان شده است؛<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۷، ص۳۷۲؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۲ق، ج۱۴، ص۳۸۴.</ref> زیرا در آیه قبل، اجازه جهاد به کسانی داده شده که جنگ بر آنان تحمیل شده و علت این اجازه «مورد ظلم قرار گرفتن» دانسته شده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۲ق، ج۱۴، ص۳۸۴.</ref> در ابتدای آیه ۴۰ سوره حج، درباره چگونگی مظلومیت مسلمانان، به‌عنوان مخاطبان اذن جهاد، توضیح داده شده است: اینکه از سرزمین خود به ناحق اخراج شدند؛ اینکه در این اخراج آنان گناهی نداشتند، جز آنکه می‌گفتند پروردگار ما خداوند یکتاست.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۴، ص۱۱۴-۱۱۵.</ref>