آیه ۴۰ سوره حج: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
'''آیه ۴۰ سوره حَجّ''' حفظ دین و پرستشگاههای خداوند را از حکمتهای [[جهاد|تشریع جهاد]] دانسته است. این آیه از اولین آیاتی است که در آن به [[مسلمان|مسلمانان]] اجازه جهاد با [[شرک|مشرکان]] داده شده است. | '''آیه ۴۰ سوره حَجّ''' حفظ دین و پرستشگاههای خداوند را از حکمتهای [[جهاد|تشریع جهاد]] دانسته است. این آیه از اولین آیاتی است که در آن به [[مسلمان|مسلمانان]] اجازه جهاد با [[شرک|مشرکان]] داده شده است. | ||
آیه چهلم از [[سوره حج]] به توصیف ظلمی میپردازد که علت اجازه جهاد با ظالمان شده | آیه چهلم از [[سوره حج]] به توصیف ظلمی میپردازد که علت اجازه جهاد با ظالمان شده است: اینکه مشرکانْ مسلمانان را از سرزمینشان به ناحق اخراج کردند؛ اینکه در این اخراج، مسلمانان گناهی نداشتند، جز آنکه میگفتند پروردگار ما [[خدا|خداوند]] یکتاست. درباره رخداد منجر به اخراج، دو احتمال داده شده است: اخراج مسلمانان از [[مکه]] در جریان [[هجرت به حبشه]] باشد یا [[هجرت به مدینه]]. بر اساس احتمال اول، این آیه [[سورههای مکی و مدنی|مکی]] دانسته شده و بر اساس احتمال دوم [[سورههای مکی و مدنی|مدنی]]. | ||
آیه ۴۰ سوره حج درباره عمل طبیعی جنگ هم دانسته شده که مفهومی گستردهتر از جهاد دارد؛ عملی که حفظ اجتماع انسانی در گرو آن است. در پایان آیه ۴۰ سوره حج خداوند با بیانی تأکیدآمیز وعده یاری از مدافعان دین و پرستشگاههای الهی را داده است. دو صفت «قوی» و «عزیز» (صاحب شوکت) یادشده برای خداوند در پایان آیه هم بهعنوان ضمانتی برای این وعده یاری تلقی شده است. | آیه ۴۰ سوره حج درباره عمل طبیعی جنگ هم دانسته شده که مفهومی گستردهتر از جهاد دارد؛ عملی که حفظ اجتماع انسانی در گرو آن است. در پایان آیه ۴۰ سوره حج خداوند با بیانی تأکیدآمیز وعده یاری از مدافعان دین و پرستشگاههای الهی را داده است. دو صفت «قوی» و «عزیز» (صاحب شوکت) یادشده برای خداوند در پایان آیه هم بهعنوان ضمانتی برای این وعده یاری تلقی شده است. |