توبه: تفاوت میان نسخه‌ها

عدالت نیكو است اما از دولتمردان نیكوتر، [[سخاوت]] نیكو است اما از ثروتمندان نیكوتر؛ تقوا نیكو است اما از علما نیكوتر؛ صبر نیكو است اما از فقرا نیكوتر، توبه نیكو است اما از جوانان نیكوتر و حیا نیكو است اما از زنان نیكوتر.{{یاد|{{عربی|اَلْعَدْلُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِی الاُمَراءِ اَحْسَنُ، وَ السَّخاءُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِی الاَغْنیاءِ اَحْسَنُ، اَلْوَرَعُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِی الْعُلَماءِ اَحْسَنُ، اَلصَّبْرُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِی الْفُقَراءِ اَحْسَنُ، اَلتَّوبَةُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِی الشَّبابِ اَحْسَنُ، اَلْحَیاءُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِی النِّساءِ اَحْسَنُ؛}}}}|تاریخ بایگانی| منبع = [[نهج الفصاحه (کتاب)|نهج الفصاحه]] ص۵۷۸، ح ۲۰۰۶| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}

هر گناهی جنبه [[حق الله]] دارد، اگر علاوه بر حق‌الله جنبه [[حق الناس]] نیز داشته باشد، در همه آنها باید جنبۀ حق اللهی را با پشیمانی و عزم بر ترک گناه جبران کند و در بخش حق الناسی چند حالت دارد:  

* اگر گناه زبانی باشد (مانند [[قذف|قَذْفْ]]، [[تهمت]] و [[غیبت]]) لازم است از کسی که به او تعرض شده [[حلالیت]] طلبیده شود. برخی معتقدند چنانچه صاحب حق‌، به قذف یا تهمت یا غیبت علم نداشته باشد نیازی به عذرخواهی از او نیست‌، بهتر است از طرف او استغفار کند و به درگاه خداوند تضرع نماید تا توبه‌اش پذیرفته شده و در [[قیامت]] از تبعات گناه در امان بماند.<ref> موسوی بجنوردی‌، القواعد الفقهیه، ج۷، ص۳۲۱ـ۳۲۲</ref>

{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] به كسى كه در محضر او «أستغفر اللّه» گفت، فرمود:{{سخ}}مادر بر تو بباید گریست می‌دانى [[استغفار]] چیست؟ استغفار درجت بلند رتبگان است و شش معنى براى آن است: ''نخست'' پشيمانى بر آنچه گذشت، و ''دوم'' عزم بر ترک بازگشت، و ''سوم'' آن که حقوق مردم را به آنان بپردازى چنانکه خدا را پاک ديدار کنى و خود را از گناه تهى سازى، و ''چهارم'' این که حقّ هر واجبى را که ضایع ساخته‌اى ادا سازى و ''پنجم'' این که گوشتى را که از حرام روییده است، با اندوه‌ها آب کنى چندان که پوست به استخوان چسبد و میان آن دو، گوشتى تازه روید، و ''ششم'' آن که درد طاعت را به تن بچشانى، چنانکه شيرینى معصیت را بدان چشاندى، آن گاه أستغفر اللّه گفتن توانى.