Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۱٬۳۶۱
ویرایش
(ویرایش جزیی) |
(ویرایش جزیی) |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
در ارتباط با [[اسباب نزول|شأننزول]] آیه نظرات مختلفی ذکر شده است که تعدادی از آنها ناظر به [[کفر|کفار]] و [[شرک|مشرکان]] و تعداد دیگر ناظر به [[مسلمان|مسلمانان]] و [[مؤمن|مؤمنان]] است. | در ارتباط با [[اسباب نزول|شأننزول]] آیه نظرات مختلفی ذکر شده است که تعدادی از آنها ناظر به [[کفر|کفار]] و [[شرک|مشرکان]] و تعداد دیگر ناظر به [[مسلمان|مسلمانان]] و [[مؤمن|مؤمنان]] است. | ||
به باور برخی [[مفسر|مفسران]] این [[آیه]] اشاره به پنداری در میان مشرکان عرب بود | به باور برخی [[مفسر|مفسران]] این [[آیه]] اشاره به پنداری در میان مشرکان عرب بود.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان، ۱۳۶۵ش، ج۱۰، ص۲۴۶.</ref> این مشرکان با شبههافکنی،<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۵۴۲.</ref> خطاب به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]، حرمت [[اکل میته]] (حرام بودن خوردن مردار) را نقد کرده و به طریقه [[ذبح شرعی|ذبح حیوان]] توسط مسلمانان خرده میگرفتند.<ref>ابنعاشور، التحریر و التنویر، بیروت، ج۷، ص۲۶.</ref> آنها میگفتند که بین ذبح حیوانی که نام خدا برده میشود با غیر آن چیست؟ و یا به چه دلیل حیوانی را که خود میکشید برای خوردن جایز میشمارید؛ اما حیوانی را که خدا کشته است، میته پنداشته و از خوردن آن پرهیز میکنید؟<ref>جعفری، تفسیر کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۵۳۹؛ ابنعاشور، التحریر و التنویر، بیروت، ج۷، ص۲۸.</ref> بنابراین یا باید هیچکدام را نخورد، و یا هر دو را خورد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۷، ص۳۳۲.</ref> این آیه ضمن هوشیار کردن مردم، سخن آنها را رد کرده و به آنها پاسخ داده است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۵۴۲.</ref> | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] با اشاره به این شأننزول معتقد است که مشرکان از [[سفسطه]] استفاده کردهاند؛ زیرا [[خدا|خداوند]] حیوان مرده را ذبح نکرده تا با حیواناتی که توسط انسان سر بریده میشود، مقایسه گردد. حیوان مرده کانون انواع بیماریهاست و گوشت آن فاسد است؛ بنابراین خداوند اجازه خوردن آن را نداده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۴۲۰.</ref> [[فخررازی]] نویسنده [[التفسیر الکبیر (کتاب)|کتاب التفسیر الکبیر]] به نقل از دیگران به [[عمر بن لحی]] بهعنوان یکی از کسانی که آیه در مورد آنها نازل شده، اشاره کرده است. در این نقل قول آمده است که آنها کسانی بودند که [[آیین حنیف|دین ابراهیم]] را تغییر دادند و با نامگذاری شترها، تعدادی از آنها را [[حرام]] کرده و خوردن مردار را جایز میدانستند.<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۳، ص۱۲۹.</ref> | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] با اشاره به این شأننزول معتقد است که مشرکان از [[سفسطه]] استفاده کردهاند؛ زیرا [[خدا|خداوند]] حیوان مرده را ذبح نکرده تا با حیواناتی که توسط انسان سر بریده میشود، مقایسه گردد. حیوان مرده کانون انواع بیماریهاست و گوشت آن فاسد است؛ بنابراین خداوند اجازه خوردن آن را نداده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۴۲۰.</ref> [[فخررازی]] نویسنده [[التفسیر الکبیر (کتاب)|کتاب التفسیر الکبیر]] به نقل از دیگران به [[عمر بن لحی]] بهعنوان یکی از کسانی که آیه در مورد آنها نازل شده، اشاره کرده است. در این نقل قول آمده است که آنها کسانی بودند که [[آیین حنیف|دین ابراهیم]] را تغییر دادند و با نامگذاری شترها، تعدادی از آنها را [[حرام]] کرده و خوردن مردار را جایز میدانستند.<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۳، ص۱۲۹.</ref> |